Страстната седмица, која е последна во редицата пред Велигден, се одликува со интензивен духовен фокус и воздржување. Верниците ја минуваат оваа недела во молитва и постење, од понеделник до сабота, при што ги обновуваат спомените на последните денови од земскиот живот на Христос, неговото апсење и страдање. Терминот “страстна” произлегува од старословенскиот израз за болка и трпение.
Во текот на Велики понеделник, црквата ги нагласува осем различни библиски сценарија, вклучувајќи и приказните за старозаветниот Јосиф и неговите испитанија, како и за ракувањето на храмот. Вториот ден од седмицата, познат како Велики вторник, се посветува на Исус како всезнаец, особено во контекст на неговото знаяење за неговата судбина след воскреснувањето на Лазар.
Средата донесува со себе присетување на преемството на Јуда. Во црквите се врши осветување со мирисно масло, симбол на исцеление и духовна обнова. Четвртокот е резервиран за спомените на Последната вечера и поставувањето на основите на Евхаристијата. Во овој контекст, се открива предавникот и се осврнува на чинот на миење нозе.
Најтажниот ден, Велики петок, сведочи за осуда и распнување на Христос. Трагичните настани од тој ден се одразуваат во молкот на камбаните и затемнувањето на природните светлини, додека вечерта се одржува процес со плаштеницата која симболично го претставува Христовото погребение.
Саботата создава мост меѓу Христовата смрт и неговото воскресение, со опело за упокоените и светиот оган кој што го палат во ерусалимскиот храм. Воскресението на Велигден го потврдува божествениот авторитет на Христос, изразено низ литургии и благослови. Велигден е време на радост и продолжение каде традицијата на размена на поздрави и црвени јајца го одразува духот на новиот почеток и заедништво.
