Сини зони се пет различни заедници расфрлени низ светот на кои заедничко им е тоа што имаат најголема концентрација на жители кои живеат над 100 години. Нивната долговечност лежи во специфичниот начин на живот, вклучувајќи ја и исхраната.
Сините зони се темелно истражени од авторот Ден Бетнер, а неговата анализа за различните видови исхрана во секој регион е особено интересна. Имено, Икарија во Грција, Окинава во Јапонија, Сардинија во Италија, Лома Линда во Калифорнија и полуостровот Никоја во Костарика се означени како места каде живеат најдолговечните луѓе. Јасно е дека секој припаѓа на различни култури и клими и невозможно е целосно да се преклопуваат кога е исхраната во прашање.
Сите тие јадат разновидна храна богата со влакна, зеленчук, овошје, млечни производи и мала количина месо и риба, но било лесно да се идентификуваат неколку други важни заеднички елементи. Поконкретно, вообичаената храна што се консумира.
Имено, додека современиот свет одржува диети со исфрлање на јаглехидратите од исхраната, најдолговечните луѓе живеат токму од нив.
Се покажа дека повеќето жители на сините зони обично јадат комбинации на здрав скроб. Тоа вклучува цели зрна, мешунки и компири. Зеленчукот е на второ место во секоја сина зона, заедно со овошјето, односно сите намирници богати со растителни влакна и хранливи материи од растително потекло.
Важно е да се напомене дека кога станува збор за јаглени хидрати овие заедници консумираат цели зрна како овес, јачмен и кафеав ориз. Лебот содржи цели зрна и најчесто се пече во домаќинствата.
Слаткиот компир е основна храна за заедницата во Окинава. Мешунките, како што се гравот, наутот и леќата, исто така се сметаат за основна храна за многу други заедници. Во Лома Линда, заедно со зеленчукот, почесто се консумираат и мешунките и производите од соја, додека процентот на житарки во нивната исхрана е значително помал.
