Србија мора да се дистанцира од Русија и Путин, во спротивно ќе стане „Балканска Венецуела или балканска Сирија“.
Ние сме должни да застанеме на цивилизираната страна на светот. Еден ден, кога ова зло ќе заврши и кога новите луѓе ќе ја водат Русија напред, таа ќе се врати во цивилизираниот свет. Во Украина има војна, а не специјална операција. Ако е така, тогаш романот на Лав Толстој не би се викал „Војна и мир“, туку „Големата воена операција и мир“.
Прилично загрижува тоа што 80 отсто од Србите се против санкциите против Русија и режимот на Кремљ. Тоа се луѓе кои ја поддржуваат агресијата на Путин против Украина, кои исто така се мешаат во историското братство и односите со рускиот народ. Но, ваквото однесување на граѓаните не е тешко да се објасни. Путин ја објасни агресијата врз Украина со историската грешка, со лажната држава, која нема право да постои. Многу години пред оваа изјава, пропагандата на КГБ, на српско-руската УДБА постојано повторуваше дека Босна и Косово се лажни држави, дека Црна Гора е историска грешка. Овој народ не сака европеизација на Балканот, сака путинизација на Балканот.
Западот секако не сака овде да се мразиме и повторно да се убиваме. Западот сака да се приклучиме на оваа цивилизирана средина во Европа, а Русија го сака токму спротивното. Русија на Владимир Путин има интерес на Балканот да има постојани конфликти, омраза, да чека погоден момент за некоја несреќа овде и Русија да се закотви тука, особено кај српскиот народ. Оваа „путинофилија“ стана особено агресивна по 16 октомври 2014 година, кога Путин го посети Белград и кога тогашниот претседател Томислав Николиќ го бакна девет пати и приреди голема воена парада. Најчесто аргументот на руската страна е дека Москва го брани Косово и се противи на независноста на Косово.
Луѓето во Србија се жртви на тешка невистина која е наметната од пропагандата и стана национален култен мит. Целосно е невистина дека Русија го штити Косово. Еден ден по договорот во Куманово, Советот за безбедност на ОН ја донесе Резолуцијата 1244, со која, благодарение на гласовите на Русија, на Србија и беа одземени териториите и суверенитетот над Косово, а Белград беше принуден да ги отстрани сите свои власти од таму. Преговорите за статусот на Косово се одржаа во Виена во 2006 година. Тогаш бев министер за надворешни работи. Посредник беше Марти Ахтисари. Благодарение на гласот на Русија, тој се придржуваше до четири принципи: нема враќање на Србија на Косово, нема враќање на ситуацијата пред резолуцијата 1244, нема поделба на Косово, нема обединување на Косово со Албанија и Албанците мора да ги гарантираат правата на Србите и да ги заштитат Српското културно и историско наследство во Косово. Русија гласаше за сите овие работи, но кога требаше да се прифати предлогот на Ахтисари, Русија почна да тргува. Москва рече – поддржуваме се, но под услов Абхазија, Осетија и Придњестровје да добијат ист статус. Кога им било кажано „но вие гласавте во ОН“, Русите одговориле: „тогаш тоа беше во наш интерес“. Украина тогаш не беше во игра.
Пронајдете не на следниве мрежи:
