Си било едно мало момче по име Шанкар кое потекнувало од сиромашно семејство. Еден ден тој поминувал низ шумата, носејќи неколку дрва. Одеднаш, Шанкар здогледал некој стар човек кој бил многу гладен. Момчето сакало да му даде малку храна, но немал ниту за себе, па така, си продолжил по својот пат.
Потоа здогледал елен кој бил многу жеден. Сакал да му даде малку вода, но бидејќи ни тоа немал, си продолжил по својот пат. Набрзо здогледал некој човек кој сакал да направи мала куќичка, но немал дрва. Откако дознал кој е неговиот проблем, Шанкар му дал неколку од своите дрва, а за возврат добил малку храна и вода.
По ова, Шанкар се вратил кај стариот човек, му дал храна, а потоа отишол кај еленот и му дал вода. Старецот и еленот биле многу среќни, а потоа момчето си продолжило по својот пат.
Неколку денови подоцна Шанкар паднал надолу по ридот. Имал болки, но не можел да мрда и наоколу немало никој кој може да му помогне. Одеднаш се појавил старецот на кој тој претходно му помогнал и набрзо го извлекол нагоре по ридот.
Шанкар имал многу рани, а тоа го забележал еленот на кој тој исто така му помогнал. Еленот веднаш истрчал во шумата и донел некои билки со кои почнале да се лекуваат неговите рани. Шанкар брзо се вратил во одлична форма и бил пресреќен што успеал да направи неверојатни пријателства.
Поука: Ако им помагате на другите, кога-тогаш и тие ќе ви помогнат вам.
