Во многу делови на Македонија, Србија, Република Српска и Црна Гора, имаат обичај да кажат дека на тој ден служат или одбележуваат, па втората слава ја нарекуваат и со локализми како што се прислуга или преслава.Едно семејство обично слави една слава, односно слави еден патрон. Но, има и семејства кои слават два, па и повеќе светци, а деновите што ги празнуваат најчесто се нарекуваат преслави, служење, преславување или слично.Преслава се слави поскромно , со присуство на помал број гости. Најчесто во кругот на семејството се собираат или слават само најблиските роднини. Може да биде наследен или избран според неколку различни критериуми.За разлика од крштевната слава, која е наследена од најстариот предок, славата на крштевањето може да се донесе во ново семејство со брак. Кога жената е единствениот потомок од мајчиното семејство, или нема брат да ја продолжи традицијата на предавање на славата, за да не и’ се изгуби славата, таа продолжува да ја слави како друга слава, односно преслава.Понекогаш би се случило да се усвои втора, дополнителна, слава кога постои верување дека некој светец се залага за некакво спасение. На пример, ако некој верува дека токму овој светец му донел спасение, го спасил од болест, му го спасил животот во несреќа… тогаш таа личност или целото семејство, во знак на длабока благодарност, се заветува дека ќе му служи на друг светец покрај неговото крстено име. Или, ако верува дека некој светец ја предупредил да се врати на вистинскиот пат, најчесто преку сон или со казнување на личноста, од стравопочит, многу луѓе земаат и друг Светец за славење.Нечиј именден или роденден – ако е роден на ден на светец.Тој ден би бил одбележан со задолжителен пост, и тоа не само тој ден, туку и целата недела во која е славата, така што на денот на славата би следела причест. На тој ден во црквата се носело жито за да се освети по причест и молитва. Во домот се пали свеќа и му се чита молитва на светецот со цел повторно да му се заблагодари.Многу Македонци, особено оние во урбаните средини, не знаат за овој обичај. Обично се меша со завет (слава на село или град), што не е исто, бидејќи завет е денот кога целото село, град или поголема група луѓе кои живеат во истата област се заветувале да го прослават истиот светец.