“Во секој човек се води битка, како борба меѓу два волци, во секој од нас. Еден волк го преставува злото: тој е бес, завист, љубомора, жалење, лакомост, дрскост, самосожалување, вина, гревот, гневот, инфериорност, лага, лажна гордост, егоизам. Другиот волк го претставува доброто: е она што дава задоволство, мир, љубов, надеж, ведрина, понизност, добрина, добронамерност, љубезност, дарежливост, вистина, милост и вера. Малиот Индијанец се замисли за миг.
Сите свои мисли вредно ги насочи во длабочината на дедовите зборови, и го праша: – Кој волк победува на крајот? Стариот Chiroki одговори со насмевка на своето старо лице: – Победува секогаш оној што го храниш.
Индијанска легенда
Еден волк се насладувал со месото од неговиот плен, кога наеднаш му застанала малечка коска во грлото и тој не можел да ја голтне. За кратко време грлото почнало многу силно да го боли, а тој виејќи од болка, избезумено трчал напред – назад, очајно барајќи начин како да си ја ублажи болката. Кого и да го сретнел, го убедувал да му помогне и да му ја извади коската.
– Ќе направам се што ќе посакате – велел тој, – само извадете ја коската.
На крај чапјата се согласила да му помогне. Му наредила на волкот на легне настрана и да ги отвори челустите колку што може пошироко. Потоа го пикнала долгиот врат во грлото на волкот и со клунот успеала да му ја извади тенката коска.
– Сега ќе ја добијам ли ветената награда? – прашала чапјата.
Волкот ги наоштрил забите и и рекол :
– Биди благодарна што ја пикна главата во грлото на волк и ја извади цела. Тоа ти е доволна награда.
Благодарноста и алчноста не одат рака под рака.
