„Потрагата по нешто што повторно ќе биде најдобро, секако е актуелна во Дубаи. Тоа е она што ги придвижува сите луѓе што живеат таму, односно оние кои сакаат да започнат живот таму“
Пустински феномен, Дубаи прерасна од мал трговски град во еден од најважните градови на целата планета во период од 50 години.
Епски облакодери како познатиот Бурџ Калифа и неверојатно амбициозни проекти како палмата, се доказ за тоа колку овој град е насочен кон новиот, брз и навидум невозможен.
Со долга бедуинска историја и убавина која привлекува луѓе од целиот свет, се чини дека тоа веќе не е можно никаде во Светот.
Дубаи се приклучи на соседните Емирати и во декември 1971 година беа формирани Обединетите Арапски Емирати. Во тоа време, никој не можеше да го предвиди неговиот развој. Сепак, пронајдената нафта во тој регион доведе до незамисливо богатство и претворање на мирниот агол на арапскиот свет со векови со само околу 80.000 жители во нешто сосема модерно, што во одредени сегменти се граничи со научна фантастика. Дубаи во моментов има скоро три милиони жители.
Првиот облакодер изграден во Дубаи беше Светскиот трговски центар, кој беше завршен во 1979 година.
View this post on Instagram
Еден од членовите на елитата во Дубаи денес е султанот Ахмед Бин Сулејм. Тој работел како царински инспектор во тогашното мирно пристаниште во 70-тите години на минатиот век, а подоцна стана генерален директор на компанијата, која е една од најголемите светски пристанишни логистички компании.
Според него, подемот на Дубаи во суштина е поврзан со трговскиот менталитет на племињата бедуини, кои ова место го нарекувале свој дом со векови.
Иако откривањето на нафта во областа играше клучна улога во збогатувањето на Дубаи, според Султан Ахмед, во тоа помогна и начинот на размислување на трговците.
– Се сеќавам кога товарот беше истоварен, гуми, резервни делови, пластични производи, храна. Тоа беше срцето на Дубаи. Еве ги трговците. Тука се тргува. Тоа е менталитетот на трговијата и трговците – изјави султанот Ахмед Бин Сулејм.
Само 15 минути возење од пристаништето денес се контурите на модерниот Дубаи. Тоа е пристаништето кое е одговорно за неговиот развој, според мислењето на Султанот. И, тој се обиде да создаде бесплатно пристаниште во Дубаи, што доведе до бум на трговијата во текот на 1980-тите и 1990-тите.
– Ние сме пустински луѓе. Пустинските луѓе се тешки. Се сеќавам кога бев млад, немаше вода. Моравме да минеме километри за да стигнеме до вода. Не беше лесно како денес, но преживеавме. И тогаш како преживуваш? Неопходноста е мајка на пронајдокот, и сè во Дубаи е иновација – рече тој.
View this post on Instagram
Иновации и упорност
Всушност, иновациите можат да се видат на секој чекор во Дубаи. Веќе споменатиот Бурџ Калифа. Со 828 метри, таа е највисоката зграда во светот откако е изградена. Тој е исто така најважниот облакодер, а сега се планира поамбициозен проект, кој треба да одговара на највисоките згради во Њу Јорк и Сингапур.
Експертите би можеле да разговараат за сериозноста на архитектурата во Дубаи, но невозможно е да се негира нејзината импресивност.
Не треба да заборавиме на вештачките острови во форми на палми, кои станаа синоним за луксузни одмори.
– Стигнав со 50 ролни и камера. Кога дојдов првпат, тука немаше ништо. Немаше вистински патишта, само пустини. Чувствував дека не е модерен град. Немаше проточна вода, ниту струја каде што започнав. Ништо! Ова беше реален живот. Многу едноставно. Но, животот се придвижи во друга насока – рече Рамеш Шукла, фотограф кој дошол во Дубаи од Мумбаи во 1965 година и бил сведок на бројни промени.
Токму тој го документираше раѓањето на оваа пустинска метропола во следните пет децении. Но, можеби неговата најпозната снимка е на шеик од основањето на Обединетите Арапски Емирати. Токму оваа слика го документира почетокот на подемот на Дубаи.
Рамеш Шукла е само еден од многуте луѓе кои ја напуштиле својата земја, барајќи подобар живот во Дубаи. Повеќе од 200 националности живеат на овие простори, и сите овие луѓе имаат заедничко што сакаат да успеат во животот. Како што се забележува во текот на изминатите 50 години, Дубаи со текот на времето стана стил на живеење, град во кој акцентот е ставен на поголемо, посмело и похрабро.
View this post on Instagram
Соборување на светски рекорди
Не може да не се забележи желбата за големи и смели проекти, кои до одреден степен потсетуваат дури и на опсесијата на градот за рушење на светски рекорди.
– Вкупно, имаме околу 423 барања во Обединетите Арапски Емирати. Околу 60% од тоа се наоѓа во Дубаи. Тоа е огромна бројка – рече Дени Хиксон, официјален судија за Гинисовиот рекорд.
Тој истакна дека покрај Бурџ Калифа, тука е и трговскиот центар Дубаи, кој зафаќа 12 милиони квадратни метри и како таков е најголемиот трговски центар во светот кој е затворен.
Во сенка на Бурџ Калифа се наоѓа фонтаната Дубаи, која се смета за најголем „кореографски“ систем на фонтани во светот, и се протега над езерото Бурџ Калифа, на површина од околу 30 хектари.
Црвената линија на метрото во Дубаи е најдолгата единствена линија без возач на целата планета со 52,14 километри должина.
Вселенска трка
Во духот да се биде најдобар, најбрз, најголем и слично, Дубаи го прави следниот чекор. Во текот на претходната година, тој лансираше вселенска сонда, наменета за патување до Марс. Вселенското летало „Hope“ е дизајнирано, развиено и изградено во вселенскиот центар Мохамед Бин Рашид, каде што Салем Ал Мареј ја спроведува програмата за астронаути на Обединетите Арапски Емирати.
– Ако погледнете што правиме тука, ќе видите дека даваме одлична можност за нашите млади луѓе. Тие се дел од истражувањето на вселената, тие се дел од луѓето кои треба да одат на Марс, односно на меѓународната вселенска станица. Што е повозбудливо од тоа? – изјави Салем Ал Мари.
Досега се пријавиле повеќе од 4.000 жители на Емиратот за да бидат дел од мисијата да одат на Марс, односно да ја посетат Меѓународната вселенска станица.
Потрагата по нешто што повторно ќе биде најдобро, секако е актуелна во Дубаи. Тоа е она што ги придвижува сите луѓе што живеат таму, односно оние кои сакаат да започнат живот таму. Вселенската програма е модерна адаптација на мантрата, карактеристична за луѓето во Дубаи, која гласи: Ако изградиме нешто, тие ќе дојдат! Сега може да се формулира во мантрата: Ако градиме, ќе одиме!
