Експерти одговараат на најголемите заблуди поврзани со домашното насилство, а за да ја поттикнеме свеста за оваа појава, вклучуваме и изјава од познатиот американски доктор Фил кој објаснува зошто, иако за нас несфатливо, многумина одбираат да останат во насилен брак.
1. Домашното насилство е ретко
Статистички 1 во 4 жени и 1 во 7 мажи се жртви на домашно насилство. Многумина мислат дека домашното насилство не е така честа појава, дека речиси и не постои во денешно време кога жените имаат толку права. Тоа е огромна заблуда. Тоа што таквите парови не го покажуваат тоа во јавност не значи дека не им се случува, а обично баш насилниците умеат добро да се преправаат пред други.
Всушност, луѓето не го земаат предвид и емоционалното насилство. Дури и ако никогаш не сте биле удрени, може да имате трауми од многубројните вербални навреди и омаловажувања. Една жена која сведочи за својата судбина изјавила „Сè уште можам да го чујам гласот на мојот сопруг како ми одѕвонува во ушите.“
Сепак, за среќа, макар во развиените земји, сè помала е трпеливоста кон домашното насилство. За навистина да се намали бројот, јавноста, односно ние како совесни граѓани мора да преземеме нешто. Наместо да молчиме за жртвите кои ги познаваме, јасно да се знае кое е нашето мислење за таа појава – во никој случај не е прифатливо и е казниво! Сè додека се водиме по заостанати принципи дека мажот е глава на куќата и може да прави што сака, бројот на нездрави семејства ќе биде голем. Нашите деца мора да ги воспитуваме противстереотипно – не си маж ако покажуваш сила во домот.
2. Невозможно е да се сака некој кој те злоупотребува
Како незасегнати набљудувачи може остро да искоментираме дека нема шанси да сакаш некој кој е толку груб кон тебе. Сепак, најголем број од жртвите, иронично, вината ја бараат кај себе и иако се жртви се чувствуваат посрамено. Оваа тема е навистина комплексна, така што овие жени, иако знаат дека не е правилно, може сепак да имаат љубов за својот насилен партнер и упорно да веруваат дека може да го променат. Најчесто кога насилникот сака да ја намали тензијата по нападот, ќе ѝ изјави љубов на жртвата, дури и ќе се расплаче. Жртвата „паѓа“ на ова и му верува.
3. Насилникот е вон себе кога напаѓа
Експертите велат дека домашното насилство се случува бидејќи еден партнер чувствува дека има целосна контрола над другиот, дека е повреден и помоќен од другиот. Неретко насилството се случува кога насилникот е под дејство на алкохол, иако не мора да значи. Насилниците прават секакви нешта со цел да имаат контрола над жртвата, од изолација до криење на финансиските средства, така што во никој случај не можеме да речеме дека се надвор од контрола или пак дека го прават тоа несвесно. Психологот Реј Џонс тврди дека 18 години работи со жртви на насилство и досега не сретнала ниедна жена на која домашното насилство ѝ се случило само еднаш. Насилникот ќе тврди дека нема да го стори тоа повторно, но секогаш лаже и секогаш знае дека лаже.
4. Домашното насилство е секогаш физичко
Како што споменав претходно, тука се вбројува и емоционалното насилство, навредите, изолацијата, заканите, внесувањето страв. На почетокот насилникот најчесто е добар и харизматичен, барем како таков се прикажува, за набрзо да почне претерано да ја критикува својата жртва, навредува и изолира од светот. Постојат многу форми на физичко насилство, не само физичкиот удар. Покрај навредите тука е и присилбата на сексуален чин, која не смее да се запостави. Запрепастувачки е што 1 во 3 жени жртви на насилство морала да остане со насилникот, откако била принудена на незаштитен сексуален однос.
5. Ако некој те малтретира, решението е очигледно, излези од таа врска/брак
Всушност не е толку едноставно за жртвите на насилство. Најчесто поставуваното прашање е: Зошто ли останува во таква врска? Но, кои сме ние да судиме? Ситуацијата е многу комплексна, не може да се запостави стравот, а уште потешко е доколку жртвата има деца и се плаши за нивната безбедност. Најголем страв е за тоа што ќе се случи откако ќе го напуштат партнерот, што ако проба да им наштети? Факт е дека жртвите на насилство не се слободни и не можат да прават што сакаат.
6. Жртвата може едноставно да повика полиција
Повикувањето полиција е правилното нешто што жртвата мора да го стори, но не е ни најмалку лесно за неа. Некои не сакаат нивниот партнер да оди во затвор, или се плашат дека повикот само ќе предизвика повеќе насилство или дека нема да бидат соодветно згрижени и заштитени. По повикувањето полиција следи давање изјава од што жртвите се плашат. Доколку тука ја вброиме и нашата култура, односно фактот дека најголем број ако не и секој од соседите нема да ѝ помогнат на жртвата и ќе останат глуви и слепи пред насилството, сфаќаме дека воопшто не е едноставно.
ТЕКСТОТ ПРОДОЛЖУВА НА НАРЕДНАТА СТРАНА
Пронајдете не на следниве мрежи:
