Имаше можности да оди во странство и да го промени идентитетот. Го прашав зошто не го прифаќа тоа. Имаше многу различни понуди.
Кога падна Милошевиќ, Мариќ рече дека Славица е понижена и принудена да работи понижувачки работи, како и дека нејзиниот син не може да најде работа и мора да оди во Лисабон. Тој исто така рече дека таа го примила достоинствено, иако не била омилена кај Милошевиќ, но дека сепак заминала и била присутна во последните денови во Вила Мир кога тој бил уапсен.
– Тоа беше семејна и лична трагедија. Јас по природа сум некој што смета дека тогаш треба да бидам со личноста, без оглед на неговата боја. На крајот, отидов во затворот да го испитам Ратко Младиќ и разговарав со него. Тоа беше во времето кога бев претседател на Собранието и не барав согласност од претседателот на државата и од мојата партија. Бев свесен за фактот дека може да се случи кога ќе се вратам, повеќе да не бидам претседател на Собранието. Јас навистина не сум зборувал за тоа порано. За жал, Ратко Младиќ не беше она што го мислев на психолошко ниво, но тој беше во расипано здравје кога разговарав со него, но тој го поздрави претседателот на Собранието. Тој ми рече: “Слушнав дека си добар невропсихијатар. Ако мојот ментален статус веќе мора да постои во некои досиеја, тогаш нека го стори некој што е и на државна позиција и експерт”. Тој всушност рече на радио дека би сакал да го прегледам и отидов и го сторив тоа.
Кој ве покани во Вила Мир во близина на Милошевиќ?
– Раководството на мојата партија формираше тим кој треба да биде таму и да комуницира со граѓаните од едната страна и со претседателот на партијата. Бевме повеќе и на крајот останав со две или три лица. Требаше да се види како секој ден од околината на Слободан, како се ближи денот на неговото апсење, како неговите пријатели, семејство, лични, неговите партнери во државните работи полека исчезнуваат. Кога Слоба отиде во Хаг, неговиот прв роденден таму, требаше да ја обележиме партиската делегација што одеше во Хаг и тој рече дека би сакал да бидам во таа делегација. Тоа беше датумот кога се ожени мојот близок братучед, барајќи датум од мене кога ќе бидам таму. Реков дека ќе одам во Хаг по втор пат, а потоа заѕвони телефонот и му реков на Слобо: “Здраво, Славица! Кој е проблемот со тоа што не сакаш да дојдеш во Хаг?” и му реков дека ќе дојдам, кога тој веќе ми се јавуваше. Тие му објасниле на Слоби дека тој ден имав свадба затоа што немав срце да го сторам тоа. Потоа се јави и рече дека пристигнувањето е одложено за една недела по денот кога беше планирано сите да дојдеме. Потоа ми рече дека сакаат да бидам во таа прва делегација токму затоа што се памети првата, а другите ќе се повторат – рече Славица Ѓукиќ Дејановиќ во емисијата „Кирилица“.
Дали беше свесен дека она за што се бори е фрлено во прашина?
– Имаше можности да заминам во странство и да го сменам мојот идентитет. Го прашав зошто не го прифаќа тоа. Имаше многу различни понуди. Сепак, не му паднало на памет, иако бил свесен за апсењето во Белград и одведување во Централниот затвор и дека тоа е чекор кон апсењето во Хаг. Отидов кај Коштуница, кој рече дека може да им се заколне на сите во светот дека Слоба никогаш нема да оди во Хаг. Бев со Ѓинѓиќ кој рече: “Вие социјалистите можете да си ги пресечете вените на еден или друг начин. Тој ќе биде во Хаг. Јас сум тука затоа што тој ќе биде во Хаг”. Она што е реално е дека самиот настан е историски, продолжение на нашиот национален присилно повторен случај. Како нација, повторно учествувавме во лишување од живот и слобода на луѓето во нашата земја – рече Славица.
– Тој беше свесен за сè, како и за својот крај, но сакаше низата настани да бидат токму такви какви што беа. Тој активно учествуваше во сето тоа. „Моите луѓе не ме сакаат повеќе и немам право да го сторам тоа“, и рече Милошевиќ на Славица кога го праша зошто не ја прифатил понудата да ја напушти земјата. Мислам дека се водеше од тоа и размислуваше така – објасни Ѓукиќ-Дејановиќ.
Пронајдете не на следниве мрежи:
