Руските подморници се активни во Северен Атлантик онолку долго колку што ги има Москва, а денес претставуваат најголема закана.

Нуклеарната закана е незамислива, но саботажата може да биде и катастрофална. Околу 95 отсто од сите меѓународни податоци патуваат преку оптички кабли на морското дно, заедно со клучните врски за нафта, гас и електрична енергија. Таквата средина е богата со цели за руските подморници кои патуваат по морињата и мапираат потенцијални дејства.

Новинарот на Телеграф пишува дека во 2012 година бил капетан на фрегата чија цел била да ги попречи ваквите активности. Разузнавачки средства, сателити, подводни сензори, авиони со фиксни крила, фрегати, хеликоптери и подморници на Запад формираа мрежа под океанот. Задачата беше едноставна: да се вклопи во таа мрежа и потоа да се открие, одвлече вниманието и, доколку е потребно, да се попречат подморниците на Путин, држејќи ги подалеку од клучните кабли, пренесува Јутарњи лист.

Одржувањето на екипажот внимателен и мотивиран беше предизвик, но разоткривањето на мрежата беше нешто сосема друго: изворите на разузнавањето секогаш бараат декодирање, но кога тие се високо класифицирани и заштитени од нивните сопственици, ова е особено предизвик. Дополнителна тешкотија беше самото море, но најголемиот предизвик, пишува новинарот на Телеграф, била умешноста на руските подморници. Годините на тешко стекнато искуство и најсовремената опрема ги направија страшен противник. Тие беа многу тешки за откривање.

Понекогаш мисии како оваа се доведуваат во прашање: ако нема пукање, која е поентата на сето тоа? Но, постои факт дека подморниците всушност служат за влијание. Во повеќето случаи, доволно е да им дадете до знаење на потенцијалните противници дека сте свесни за нивните постапки и дека можете да дејствувате доколку е потребно. Секој пат кога Русите дознале дека се откриени си заминувале.

Руските подморници се од прва класа и се исклучително добро управувани, така што способноста на Западот да ја задржи нивната закана е поважна од кога било досега.