Чипсот за прв пат се појави во 1853 година кога готвачот Џорџ Крум постојано се нервирал од клиентите кои постојано му ги враќале пржените компири, бидејќи биле премногу дебело исечени.
Во својот бес, Крум го исече компирот тенко како лист го испржил и така несвесно стана креатор на чипсот каков што денес го познаваме. Многу се промени од тој ден. Барањата за поголема количина на чипс доведоа до тоа сè повеќе хемикалии да се употребуваат и во производството на чипсот.
Една од хемикалиите е натриум бисулфит кој се користи за да се разбие растот на бактерии на овошјето и зеленчукот, некоја морска храна или виното. Исто така, оваа хемикалија се наоѓа и во средството за чистење на тоалетот. Се наоѓа и во некои детергенти за миење садови, но во поголема количина е присутен во чипсот.
Натриум бисулфит реагира со ослободување на гас на сулфур диоксид, кој го спречува развојот на бактерии и промени во бојата предизвикана од хемиската реакција. Се користи во чипсот за да ја подобри неговата долготрајност на полиците во продавниците и да спречи промена на бојата.
Количините кои се пронајдени во чипсот се сосема безбедни.
Произведувачите секако се советуваат да внимаваат. Доколку се користи на свежи производи кои содржат витамин Б1 тогаш доведува до негово уништување.
За жал произведувачите сè уште не успеале да пронајдат замена за оваа хемикалија.
