Берлинскиот ѕид, еден од клучните симболи на Студената војна, беше урнат пред 35 години, на 9 ноември 1989 година, што беше увертира за обединувањето на Германија во октомври следната година.
Падот на Берлинскиот ѕид не само што доведе до исчезнување на Германската Демократска Република, туку и започна историски промени во Европа и светот, од распаѓањето на Источниот варшавски блок до распадот на Советскиот Сојуз.
Ѕидот се срушил по масовните протести, а за време на неговото постоење, како што е познато, 5.075 луѓе побегнале на Запад, додека 138 загинале обидувајќи се да побегнат.
Сојузниците, откако ги разделија источните делови (Померанија, Шлезија, Источна Прусија и други) по поразот во Втората светска војна во мај 1945 година, ја поделија Германија на окупациски зони.
Сојузна Република Германија подоцна беше формирана од британските, американските и француските зони, додека советската окупациона зона стана Демократска Република Германија (Источна).
Иста беше ситуацијата и во градот Берлин.
Првата последица од падот на Берлинскиот ѕид во ноември 1989 година беше она што Германците официјално го нарекуваат „повторно обединување“.
Во реалноста, тоа всушност беше припојување на поранешна ГДР кон Сојузна Република Германија.
Уште поголема последица од падот на Берлинскиот ѕид беше распадот на Варшавскиот пакт, формално завршен на 1 јули 1991 година.
Варшавскиот пакт беше формиран во мај 1955 година како реакција на постоењето на НАТО (Организација на Северноатлантскиот договор), основана во април 1949 година.
Изградбата на Берлинскиот ѕид започна во август 1961 година, а неговата вкупна должина беше 155 километри.
Ѕидот требаше физички да го одвои источниот дел на градот, поранешна советска зона Берлин, од западниот дел на градот, односно британската, американската и француската зона.
Клучната цел беше да се спречи населението да премине, всушност бегајќи од советската зона на Запад.
Генерално се смета дека до 1961 година, околу 3,5 милиони граѓани се преселиле од Источна Германија, односно советската зона, на Запад, повеќе од две третини од нив до 1952 година.
Источна Германија, всушност, цело време се соочуваше со депопулација.
Во времето на обединувањето на Германија во 1990 година, земјата имала околу 16 милиони жители, во 1970 година имало 17 милиони, а во 1950 година повеќе од 18 милиони.
Во исто време, властите на Западна Германија, односно официјално Сојузна Република Германија, го наградија секој граѓанин на Источна Германија, односно Демократска Република Германија, кој пребегна на Запад, со огромна финансиска поддршка.
