Дали Русија користеше ракети Х-32, модифицирана верзија на старите ракети Х-22, во последниот ракетен напад врз украинската воена и енергетска инфраструктура? Според украинските и британските извори ДА!
Наведено е и дека се работи за противбродски ракети наменети за гаѓање носачи на авиони, а модифицирана верзија на Х-22 во вооружувањето на воздухопловните сили е забележана во 2016 година и наводно користена во војната во Украина.
Како што е наведено, нападот го извршиле бомбардери со долг дострел ТУ-22М3, иако за носачите на овие проектили било планирано да бидат модифицирани верзии на Тупов ТУ-22М3М, за кои биле модифицирани неколку од овие бомбардери.
Некои медиуми тврдат дека последното лансирање на 31 октомври, кога вторпат жестоко беше нападната украинската енергетска инфраструктура, не било прво, но и дека овие ефективни и модифицирани ракети биле користени претходно во нападот врз Одеса и Кременчуг во јули 2022 година, а не H-22 поради подобра прецизност, па често ги помешале со Кинжали.
Британското Министерство за одбрана тврди дека е многу веројатно Русија да ја употребила крстосувачката ракета Х-32 за нападот на Кременчуг. Исто така, за прв пат директно се споменува дека Русија првично користела ракети Х-22 над Украина бидејќи повеќето од ракетите биле истечени и дека било поевтино да се испратат до цели во Украина отколку да се елаборираат.
И покрај системот ИРИС-Т, украинската воздушна одбрана наводно не успеала да пресретне и собори речиси ниту една крстосувачка ракета Х-32.
Развојот на крстосувачката ракета Х-22 датира од 1960-тите години на 20 век, кога беше развиена и оперативна употреба од стратешката авијација на воздухопловните сили на Советскиот Сојуз.
За прв пат, советските воздухопловни сили беа вооружени со смртоносна ракета за да ги нападнат ударните групи на носачи на авиони.
Оваа крстосувачка ракета беше произведена во две варијанти: за противбродска борба, која имаше нуклеарна боева глава и класична, односно кумулативна бегалка. Специјална верзија на оваа ракета беше развиена за антирадарска борба, која беше насочена кон изворот на радарскиот зрак. Со понатамошно подобрување, беа создадени ракети за напад на копнени цели. На тој начин е земена и ракетата H-32, која е физички наследник на таа ракета.
Ракетата, како и нејзиниот претходник H-22, е дизајнирана од градежното биро ОКБ-2 Радуга во Опитно. И H-32 и неговиот претходник H-22 имаат исти димензии. тежина 5.800 кг, должина 12 метри и дијаметар 1 метар. Распонот на крилата е 3 метри.
Во споредба со H-22, која има боева глава тешка еден тон, H-32 има помала боева глава од 500 kg, бидејќи со намалувањето на боевата глава се зголеми просторот за гориво, што директно го зголеми дострелот на оваа ракета.
Според достапните податоци, брзината на ракетата е околу 4,6 мах (5.400 km/h) на височина од 40 km. Максималниот дострел на ракетата е 1.000 км. За разлика од H-22, проектилот е отпорен на заглавување.
Како што споменавме, принципот на лансирање се изведува така што откако ќе се одвои од леталото, ракетата се искачува на висина од 40 километри, ја напушта стратосферата, а потоа се спушта вертикално и со помош на радарска глава се насочува директно кон целта, што наводно го отежнува пресретнувањето.
Ракетата користи инерцијално водење во фазата на крстарење и трагач за радиофреквенција во последната патека на летот. Се тврди дека проектилот е неранлив и способен да ги издржи ударите од 20 милиметарските пиштоли Vulcan Phalanx Gatling кои се користат на крстосувачи, уништувачи, фрегати и амфибиски јуришни бродови, како и против ракетите воздух-воздух AIM-7 и AIM-9. но тоа е тврдење кое никаде не е докажано или проверено во реални борбени услови и теренски тестови, па затоа треба да се земе со резерва.
Примарната цел на ракетата H-32 е напад на површински бродови, првенствено напад на носачи на авиони и ударни групи кои се формираат да ги придружуваат таквите капитални цели. Напредните карактеристики за маневрирање им овозможуваат на овие проектили да избегнат воздушна одбрана на бродови и да ја погодат целта?!
Очигледно е дека овие ракети се способни, покрај бродовите, да гаѓаат и мостови, хидроцентрали, термоелектрани, трансформатори, разводни табли. Исто така, се претпоставува дека овие ракети имале голем удел во тоа.
Дометот од 1.000 km им овозможува на бомбардерите, во овој случај на TU-22M3/M3M, да лансираат проектили надвор од визуелниот дострел дури и до 700 km, што овозможува да се избегне рано откривање со летечки радарски станици како што е E-3. Sentry AWACS и E-2 кои полетуваат од носачите на авиони за да ја комплетираат пошироката радарска слика околу овие капитални бродови.
Сè уште не е познат бројот на произведени ракети. Споменатата бројка е 100-150 ракети, но не може со сигурност да се потврди, така што и ова е претпоставка и само претпоставка на Запад.
Пронајдете не на следниве мрежи:
