Германскиот турист Рик престојувал во Париз. Тој со својата пријателка од Франција често минувал  низ една прометна улица, на тој пат од еден агол, редовно седела некоја питачка, која од минувачите барала милостина. Седела секогаш на истото место, застаната како статуетка, со испружена рака гледајќи во земја. Рик никогаш не застанал да и даде некоја пара, додека неговата пријателка често знаела да го нарпави тоа. 
Еден ден, младата дама зачудено го прашала: Зошто никогаш не и дадеш некоја пара на оваа жена? 
Треба да оделеме нешто за нејзиното срце, а не за нејзините раце, одговорил туристот. 
Следниот ден Рик се појавил со прекрасен црвен цвет кој го ставил на нејзините раце. Тогаш се случило нешто неочекувано. Жената ја кренала главата и го погледнала туристот во очи, и станала, ја земала неговата рака и го бакнала.
Ја притиснала розата на градите и цел ден не ја виделе. Осмиот ден се појавила на истиот агол од улицата. Била нема и непокретна како и секогаш. 
– Од што живеела овие денови кога ништо не и дале?,  се запрашала младата Французинка
Од розата, одговрил туристот. Рик никогаш не застанал да и даде некоја пара, додека неговата пријателка често знаела да го нарпави тоа. 
Еден ден, младата дама зачу