Лекарите низ долгогодишното искуство и пракса доживуваат многу среќни, тажни, но и ужасни случки, почнувајќи од тоа да му се помогне некому, па сѐ до смрт на пациент.Некои низ годините се навикнуваат, некои не, но понекогаш, како што е овој пример, нешто толку многу ќе ги изненади што ги погодува право в срце и ги расплакува.
-Денеска оперирав едно малечко девојче. Беше итно, но за кусо време моравме сѐ да одложиме бидејќи и беше потребна крв од групата „нулта негатив“. Ја немавме во резерва, но нејзиниот брт близнак ја имаше истата крвна група и му објаснив дека може да ја спаси сестра си, дека може да ја спаси и дека станува збор за живот или смрт. Во тој миг не ми беше чудно, сѐ до моментот кога му земавме крв и кога ме праша: „ А кога ќе умрам јас?“
Во тој миг сфатив дека воопшто не му објаснив дека не ни е потреба целата негова крв и дека нема да умре поради неа. Тој мислеше дека го дава својот живот за нејзиниот.
За среќа, двајцата ќе бидат добро.Некои низ годините се навикнуваат, некои не, но понекогаш, како што е овој пример, нешто толку многу ќе ги изненади што ги погодува право в срце и
