Граѓаните на Ниш денешниот ден го  помнат како  еден од најтрагичните  во поновата историја на градот-  пред 17 години смртта   затекна 16 лица на улица Шуматовачка.Таа, покрај останатите делови од градот, била посипана со товари касетни  бомби. Меѓу загинатите била и  26- годишна жена во понапредна бременост.
Околу 11:20 со  касетна муниција, освен оваа улица, била погодена и  меѓуградската автобуска станица и  главниот пазар, а бомбите паѓале  и покрај зградата за патологија во клиничкиот центар и во  Дуваниште.
Во овие напади повредени биле уште 18 лица. Некои од нив останале без раце или  нозе.
За експлозиите, паниката, вресоците и хаосот од тој 7 мај 1999 година сведочел и  Марко Смиљковиќ, уредник на порталот „Граѓанин“, а тогаш новинар  во весникот „Гласот на јавноста“, кој  инаку живе во Ниш.
Како  што  вели во тоа време народот не ни  заел  дека постојат касетни  бомби, ниту  дека власта го подготвувала за тоа дека нападот е можен. Затоа ни сам не бил свесен дека „чадорчињата“ кои  почналњ да паѓаат  на Шуматовичка, каде и  тој  лично минувал со пријателката, всушност се –бомби“.
Тој  вели дека мислел дека се работи за некој  маркетиншки трик „дека ги приморуваат на предавство“.
„Бев спроти Бановина кога падна првата бомба на само 15 метри од мене. Еден автомобил експлодираше пред мене. Завладеа хаос.
Истрчав дома за да видам дали моите се живи, а пред мојата капија лежеше човек кому касетна бомба му  ја разнела ногата. Врескаше страшно, а некои луѓе му  помагаа“, сведочи Смиљковиќ.
За да влезе во својот двор од другата страна, свртел на Улица Анте Андрејевиќ. И таму, се присетува, затекнал ужас.
„Мртви луѓе по цела улица. Обични  луѓе кои тргнале на пазар. Мајка ми и  гостите кои  тогаш се затекнале кај мене дома, за среќа беа живи. Секој  од нас за тој  7 мај има своја приказна, еднакво тешка, еднакво тажна. Било, да не се повтори“, вели  овој новинар.
Ден подоцна на 8 мај погоден е и  тешко оштетен Камениот мост во Ниш, а на 12 мај касетна муниција била фрлена и  во населбата Дунавиште, кога биле повредени 11 лица.
И тој  напад донел жртва, но  година дена подоцна кога човек случајно  активирал заостаната бомба со  ашов во  својата  бавча.
За да го  сочуваат  овој трагичен датум од заборав, двајца млади од Ниш кои  тогаш како  деца, сведочеле за бомбардирањето на Шуматовачка, пред неколку  години го  снимиле филмот „Звук ‘99“.

 
Бомбардирањето на Ниш почнало со  огласувањето на сирените на 24 март и траело се до  10 јуни. Во  тој период, според евиденцијата, загинале 26 цивили, потешко биле ранети 60, а околу 200 полесно ранети.
Во Ниш сирените за почеток или крај на воздушна опасност  се слушнала 258 пати, станарите под воздушна опасност  биле полни 52 дена, додека бомбите го  разорувале градот 29 дена и  зад себе оставиле срушени мостови, училишта и  фабрики.
За да се сочува сеќевањето на невино настраданите, секој година на 24 март  се положуваат  венци и тоа на две обележја за жртвите од НАТО бомбардирањето на почетокот на улица Шуматовачка.
Таа, покрај останатите делови од градот, била посипана со товари касетни  бомби. Меѓу загинатите била и  26- годишна жена во понапредна б