Хилјада и седемстотин шездесет и второ летоВ Охрид од Цариграда дошел Салаор.Се претставил пред Арсенја, наша патрика чеснаго,И му рек'л слово горко, слово жалосно:”Царска волја е да тргнеш денеска за в Цариграда,На тебе од врли Грци голем поплак е.”Собрал Патрик свое стадо в црква свјатиј-КлиментоваВ хилјада и седемстотин шездесет и второ лето 

Хилјада и седемстотин шездесет и второ летоВ Охрид од Цариграда дошел Салаор.Се претставил пред Арсенја, наша патрика чеснаго,И му рек'л слово горко, слово жалосно:”Царска волја е да тргнеш денеска за в Цариграда,На тебе од врли Грци голем поплак е.”Собрал Патрик свое стадо в црква свјатиј-КлиментоваБлагослов му дал последен, р'це заплетил.Д'лго време липал старец во м'лчанје всенародноИ по бела брада ронел с'лзи горешчи”Слушајте ме мили чеда, јас ќе ида в Цариграда:На мене од врли Грци голем поплак е.Грцкиј Патрик ќе ни строши славна охридскастолицаИ мене до смрт ќе држи в заточение.Ќе прати владици Грци, лицем светци, срцемв'лци.Ќе ве дават, ќе ве стрижат, ќе м'лзат до крвМеѓу народа ќе сејат несогласје и раздори,Да се мрази син со татка и со брата брат.И ќе викнете до Бога и крило не ќе најдете,Смирени ќе наведете глави доземи.Ќе ми бидете сираци; така било написано.Елате ми да ви гушна за последен п'т.Чрна т'га поразила старо, младо, м'жи, жени,Вси со р'це заплетени с'лзи проливат.Тој ги гушка, тие т'жни му целуват десна р'ка,И од р'ка как од извор с'лзи се лејат.Вјахнал Патрик брза коња и неволно уп'тил се.Тога грмкиј плач народен небо процепил.Умилил се чесниј Патрик, свалил шапка навезана,Погледнал на сино небо, лјуто прок'лнал:”Ох! послушај, милиј Боже! Хаир никога да нематСтамче беј и Бујар Лигдо, Нејко челеби!”Милостивиј Бог послушал патричка горешча клетва;Слава нихна, семе нихно погубил со шум.И сега во куќи нихни ткае пајак пајачинаИ на пусти стрехи нихни хукат хутове.Григор Прличев
В хилјада и седемстотин шездесет и второ лето 

Хилјада и седемстотин шездесет