Сфатив дека не сакам да бидам мајка.Една блогерка ја споделила својата интимна приказна, а многумина ја осудиле…
Мојот син наполни три години. Му беше роденден. Беше 2001 година. Тогаш излегов од дома и ги оставив двата сина и сопругот…
Со сопругот бев заедно со години. Повеќе отколку што можете да замислите. Од наши 17 години. А цела оваа приказна започна кога добив понуда за работа во Јапонија. Требаше да пишувам приказни за луѓе кои преживеале атомски напад. Ми се одеше… Мојот сопруг ме поддржа во одлуката.
И отидов.
Одржувавме контакт преку интернет. Како што поминуваше времето, станував се понезависна. Сфатив дека баш таквиот живот ми одговара. По два месеци, мојот сопруг и јас почнавме да ги преиспитуваме нашите чувства. Сфативме дека бракот ни се распаднал. Ги испрати децата кај мене, но јас едноставно… не можев.
Беа среќни што се кај мене во Јапонија, но јас не бев. Не можев да се прилагодам и тогаш сфатив дека всушност никогаш не сум сакала да бидам мајка.
Ги вратив кај татко им.
Се вратив од Јапонија. Живеам неколку улици подалеку од моето поранешно семејство. Децата доаѓаат кога сакаат. Тука сум за нив.
Но, ако ме прашате дали ми е жал? Не ми е.Една блогерка ја споделила својата интимна приказна, а многумина ја осудиле…
Мојот син наполни три години. Му беше роденден. Беше 2001 го
