Да. Точно е. Приказната која ќе ја прочитате е веројатно една од НАЈДОБРИТЕ кратки приказни кои сте ги прочитале во животот.
Ќе ве зачуди и ќе ве остави без зборови. Нема никогаш да гледате исто на животот. Како знаеме?
Па…
Прочитајте и кажете што мислите.ЈАЈЦЕТО
ТИ УМРЕ
Беше на пат кон дома кога умре.
Тоа беше сообраќајна несреќа, фатална. Остави зад себе жена и две деца. Екипата од брзата помош стори се за да те спаси, но безуспешно.
И тогаш ме запосна мене.
„Што…Што се случи? “Ти ме праша. „Каде сум?“
„Ти умре“ Реков.
„Имаше камион и се обидов да го избегнам…“
„Да.“ Реков.
„Јас… Јас умрев?“
„Да но не се грижи за тоа. Сите умираат.“ Реков.
Ти погледна околу себе. Имаше ништо. Само ти и јас. „Какво е ова место?“ Ти праша. „Дали е ова задгробниот живот?“
„Горе-доле.“ Реков.
„Дали си господ?“ Ти праша.
„Да.“ Одговорив. „Господ сум.“
„А тие?“
„Ќе бидат добро?“
„Тоа сакам да го видам,“ Реков. „ти штотуку умре и твојата прва грижа е твоето семејство. Тоа е многу добро.“
ТИ МЕ ПОГЛЕДНА СО ЗАЧУДУВАЊЕ
Не ти изгледав на Господ. Јас само изгледав како маж или можеби и жена. Некоја авторитетна фигура.
„Не гриѓи се.“ Реков. „Тие ќе бидат во ред. Твоите деца ќе те запаметат по добро. Жена ти ќе плаче но наскоро ќе и олесни. Да бидам фер, твојот брак веќе се распаѓаше. Ако е за утеха, таа ќе се кае што се чувствува олеснато.“
„Ох,“ Ти рече. „…Што ќе се случи сега? Дали ќе одам во рајот или пеколот или/“
„Никаде.“ Реков. „Ќе бидерш реинкарниран.“
„Ах, зар индијците биле во право!“ Рече.
„Сите речигии се во право на свој начин,“ Реков „…Појди со мене.“
МЕ СЛЕДЕШЕ ДОДЕКА ОДЕВМЕ ПО ПАТЕКАТА
„Каде одиме?“
„Никаде посебно,“ Реков. „…Фино е да одиме и да разговараме.“
„Па што е поентата тогаш? Праша. „Кога ќе се родам повторно ќе бидам чист лист така? Бебе. И сите искуства и се што сум правел во овој живот нема да се важи.“
„Не така!“ Реков. Го имаш во севе сето знаење и искуства од сите минати животи. Само не се сеќаваш на нив сега.
Престанав да одам и го допрев твоето рамо.
„Твојата душа поголема, посјајна и поубава отколку што можеш да помислиш. Човечкиот ум може да содржи само дел од тоа што си. Исто е како да го ставиш прстот во чаша вода за да видиш дали е топла или ладна. И кога ќе го трнеш, го собираш веќе си стекнал искуство.“
„Ти си бил во човек во последните 48 години, па не си доволно растегнат за да ја почувствуваш целата потсвест. Ако седиме тука подолго време, ќе се сетиш на се. Но нема поента да се прави тоа помеѓу секој живот.“
„Колку пати сум бил реинкарниран?“
„Многу пати. Многу! И во многу други различни животи. Реков. „Сега ќе бидеш кинеска девојка од 540 година.“
„Што?“ Се запрепасти. „Ме праќаш назад во времето?“
„Па технички. Времето какво што го знаеш постои само во Универзумот. Работите се поинакви таму од каде што доаѓам.“
„Од каде што доаѓаш?“
„Секако,“ Објаснив. “…Јас доаѓам од некаде. Некое друго место. И таму има други како мене. Знам дека сакаш да знаеш како е таму, но верувај нема да разбереш.“
„Ох,“ Рече малку разочарано. „…Но чекај. Ако се реинкарнирам во други места и време, можам да сум се сретнал сам со себеси во некој момент.“
„Сигурно. Се случува цело време.и со двата животни века само свесни за нивниот век, не ни знаеш дека тоа се случува.“
„Па што е поентата на се?“
„Сериозно? Прашав. „Сериозно? Ме прашуваш за значењето на животот? Не е малце тоа стереотипно?“
„Па разумно прашање е,“ Ти настојуваше.
ТЕ ПОГЛЕДНАВ ВО ОЧИТЕ
„Значењето на животот, причината поради која го создадов целиот Универзум е ТИ да созрееш.“
„Мислиш човечкиот род? Сакаш да созрееме?“
„Не, само ТИ. Го направив овој Универзум само за ТЕБЕ. Со секој нов живот ти растеш и стануваш поголем интелектуално.“
„Само јас? Што е со другите/“
„Нема никој друг,“ Реков. „Во Универзумот има само ЈАС и ТИ.“
Ти ме гледаше бледо. „Но сите луѓе на Земјата…“
„Сите се ти. Различни инкарнации на ТЕБЕ.“
„Чекај, јас сум сите!?“
„Сега сфаќаш,“ Реков и те потапкав по рамото.
„Јас сум секое човечко суштество кое живеело?“
„Или кое ќе живее, да.“
„Јас сум Абрахам Линколн?“
„Јас сум Хитлер?“ Рече запрепастен.
„И милионите кои ги уби.“
„Јас сум Исус?“
„И милионите кои го следеа.“
„Малце се замолче.“
„Секогаш кога беше причина за нечија жртва, беше и сам жртва,“ Реков. „Секоја добрина ја стори за себе. Секој среќен или тажен момент беше искусен од ТЕБЕ.“
СЕ ЗАМИСЛИ ДОГЛО ВРЕМЕ
„Зошто?“ Ме праша. „Зошто сето ова?“
„Зошто некој ден ќе станеш како мене. Бидејќи тоа е што си. Ти си дел од мене. Ти си мое дете.“
„Што?“ Праша „Сакаш да кажеш дека сум Господ?“
„ Не сеуште. Ти си фетус. Уште растеш.“
„Значи целиот Универзум,“ Рече, „Тоа е само…“
„Јајце.“ Одговорив. „Сега е време да продолжш во новиот живот.“
ЈАЈЦЕТО
ТИ УМРЕ
Беше на пат кон дома кога умре.
Тоа беше сообраќајна несреќа, фатална. Ос
