Нормално е луѓето како свесни личности да се плашат од смртта бидејќи знаат дека таа е секако неизбежна. Сепак, можеби луѓето кои се на смртна постела можат да ни пружат утеха бидејќи се зборува дека тие ја разбираат смртта многу подобро отколку ние.Новинарката Патриша Пирсон во својата книга „Отворање на небесната врата: Истражување за приказната на животот, смртта и тоа што доаѓа после“ ги опишала резултатите од истражувањето која таа го спровела на оваа тема.
Нормално е луѓето како свесни личности да се плашат од смртта бидејќи знаат дека таа е секако неизбежна. Сепак, можеби луѓето кои се на смртна постела можат да ни пружат утеха бидејќи се зборува дека тие ја разбираат смртта многу подобро отколку ние.
Таа го почнала своето истражување откако во рок од 9 недели ја изгубила и сестра ѝ, а потоа и татко ѝ. Ја интересирало што се случува после смртта па почнала да интервјуира луѓе кои поминуваат време со оние кои патат од неизлечлива болест, како и со оние кои доживеале клиничка смрт.
Таа од овие приказни сфатила дека луѓето обично знаат дека крајот им е блиску. Околу 72 часа пред смртта, тие почнуваат да говорат за патувањето метафорично. Едни бараат чевли, други авионски карти, а трети сакаат да одат дома, иако се веќе таму.
Нејзината сестра која заболела од рак на дојка, упорно пред смртта говорела дека не знае како да оди…
Така и една болничарка наведува пример за пациент заболен од рак, кој е на смртна постела прашува дали неговата жена знае се за картите и пасошот.
Oваа болничарка дури и го нарекла овој феномен „сведоштво за блиската смрт“ и го употребила во својата книга„Конечни дарови: Разбирање на свеста и потребите на луѓето што се пред смрт и комуницирање со нив“. Таа негувала стотина пациенти се до нивната смрт и смета дека овој феномен не е само случајност.
Луѓето ги гледаат починатите членови од семејството непосредно пред смртта.
На луѓето кои се на смртна постела најчесто им се привидуваат саканите личности кои веќе не се меѓу живите, но неизвесно е дали тоа се случува поради силните анелгетици или навистина ги гледаат.
Една интернационална студија се занимавала со ова прашање, и се утврдило дека пациентите кои се уште се свесни еден час пред смртта ги гледаат своите сакани кои починале. Овие „привидувања“ немаат никаква врска со тоа дали земале или не земале некакви лекови пред тоа.
Една пациентка која починала од рак неколку пати споменала дека нејзиниот син Френки доаѓа седен да ја посети седејќи притоа во фотелјата покрај нејзината постела, иако истиот починал неколку години претходно. Новинарката Патриша Пирсон во својата книга „Отворање на небесната врата: Истражување за приказната на животот, смртта и тоа што доаѓа после&
