За раз­ли­ка од неговиот идол, Бран­ко Цр­вен­ков­ски, кој са­ка да учес­тву­ва и да го има, од­нос­но не са­ка да се пов­ле­че иа­ко нај­а­ву­ва и се оби­ду­ва да на­мет­не сли­ка де­ка ве­ќе го не­ма, кан­ди­да­тот на СДСМ за пре­тсе­да­тел,  Сте­во Пен­да­ров­ски, е чо­век кој ба­рем до­се­га не са­кал да учес­тву­ва на из­бо­ри. Тој до­се­га ни­ту ед­наш не се со­о­чил со на­ро­дот, го не­ма­ло на ни­ту ед­на из­бор­на ли­ста. Но, за­тоа, пак, се­ко­гаш бил при­су­тен во вр­вот и се­ко­гаш имал до­бра по­зи­ци­ја. На­ме­сто со­о­чу­ва­ње со на­ро­дот, Пен­да­ров­ски се со­о­чу­вал со удоб­ни­те ка­би­не­ти. Ни­ту ед­наш не за­ста­нал очи в очи со на­ро­дот за да ви­ди кол­ку му ве­ру­ва.
Бе­ше шеф за на­ци­о­нал­на без­бед­ност, со­ве­ту­ва­ше за над­во­реш­на по­ли­ти­ка во ка­би­не­ти­те на пре­тсе­да­те­ли­те Бо­рис Трај­ков­ски и Бран­ко Цр­вен­ков­ски, а ужи­ва­ше и во пре­тсе­да­тел­ска­та фо­тел­ја на Др­жав­на­та из­бор­на ко­ми­си­ја. Сво­јот нај­го­лем по­ли­тич­ки грев Пен­да­ров­ски го на­пра­ви ко­га бе­ше пре­тсе­да­тел на ДИК од ко­ја по­зи­ци­ја го ина­у­гу­ри­ра­ше Цр­вен­ков­ски за пре­тсе­да­тел иа­ко си­те ре­ле­вант­ни фа­кто­ри пре­ду­пре­ду­ваа де­ка на из­бо­ри­те беа пре­кр­ше­ни из­бор­ни­те пра­ви­ла. Вто­ри­от грев е не­го­во­то ра­ко­во­де­ње со ДИК ко­га Ма­ке­до­ни­ја бе­ше оса­ка­те­на со ре­фе­рен­ду­мот за те­ри­то­ри­јал­на по­дел­ба.
Пен­да­ров­ски пред­ла­га спо­рот за име­то да се ре­ша­ва зад за­тво­ре­ни вра­ти да­ле­ку од очи­те на јав­но­ста и без неј­зи­но зна­е­ње.
– Мис­лам де­ка е дој­ден ча­сот ко­га ре­ле­вант­ни­те по­ли­тич­ки суб­је­кти тре­ба да сед­нат да­ле­ку од очи­те на јав­но­ста и да се до­го­во­рат за две ра­бо­ти: да­ли на­ши­те стра­те­ги­ски це­ли утвр­де­ни во 90-ти­те го­ди­ни оста­ну­ва­ат исти или не, и ако од­го­во­рот е по­зи­ти­вен, то­гаш ка­ков ком­про­мис тре­ба да на­пра­ви­ме за да се ин­те­гри­ра­ме, но при тоа да го со­чу­ва­ме на­ро­дот за­тоа што тоа е ап­со­лу­тен при­о­ри­тет број еден – ве­ли тој.
Во тој те­сен круг, кој тре­ба да од­лу­чи за име­то на др­жа­ва­та, за ма­ке­дон­ски­от иден­ти­тет и ја­зик, тој ги сме­сту­ва по­ли­тич­ки­те ели­ти, а не си­те гра­ѓа­ни на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја. Пен­да­ров­ски во ед­на при­го­да има из­ја­ве­но де­ка Ма­ке­до­ни­ја не­ма ни­ка­ков проб­лем со приз­на­ва­ње на ја­зи­кот ка­ко иден­ти­тет­ско пра­ша­ње. Исто­вре­ме­но, пак, Гр­ци­те јас­но ка­жу­ва­ат де­ка не­ма да доз­во­лат по­се­бен ма­ке­дон­ски иден­ти­тет.Тој до­се­га ни­ту ед­наш не се со­о­чил со на­ро­дот, го не­ма­ло на ни­ту ед­на из­бор­на