Откритието до кое дојдоа двајца ендокринолози во Еквадор, би можеле да ги променат тековите на современата медицина. Научниците Арлан Розенблум од САД и Џејми Гевара – Агире од Еквадор ги студирале луѓето со џуџест раст кои страдаат од Ларонов синдром. Оваа двојка научници последните три децении го проучувале необичното нарушување кое е установено во средината на 20 век, а од 99 луѓе со Ларнов синдром, кои беа нивни пациенти , ниту еден од нив не почина од рак или дијабетес.Затоа, Розенблум и Гевара – Агуире веруваат дека во нивниот генетски код се крие лек за овие болести.
За разлика од типичните случаи на џуџест раст со кои се предизвикани недостатокот на хормони за раст, кај пациентите со овој синдром хормонот зголемено се лачи, бидејќи поради генетска мутација , нивните тела не можат да го метаболизираат.

Розенблум со оние кои страдаат од Лароновиот синдром прв пат се сретнал во 1988 година во Китоу, главниот град на Еквадор, каде што дошол да им помогне на децата со проблеми во растот, кои во кои изминатите 10 години ги лечел во неговата клиника во Флорида. Тогаш неговото внимание го одвлекле две сестри, од шест и осум години, кои дури и за луѓе со џуџест раст, биле исклучително ниски. Розенблум кај нив го препознал Лароновиот синдром, а затоа што се вратил во САД, неговиот колега од Еквадор Гевара – Агуире низ следните шест месеци во регионот на Лоха дијагностициран седум слични вакви случаи.
До крајот на 1989 година, во истата област беа пронајдени вкупно 20 случаи, од кои 19 се жени. Тие ги опишаа во заедничка студија „Малите жени Лоха“, а во наредните пет години дијагностицирале уште 45 пациенти. Освен надворешните, првата заедничка карактеристика што двајцата доктори ја забележаа кај овие пациенти, е тоа што не болуваат од рак и дијабетес. Тој заклучок ги насочени кон понатамошниот тек на нивните истражувања.

Меѓутоа, поради недостатокот на средства и поддршка од научната заедница, 10 години подоцна беа во можност да најдат помош. Им помогнал биохемичарот Валтер Лонг од Калифорнија, кој им обезбедил средства за пет годишната студија во која тие ги споредувале пациентите со Ларонов синдром и нивните здрави роднини.
Резултатите покажале дека кај повеќе од 1.000 „нормални“ роднини секој петти умирал од рак, додека од истата болест заболел само еден пациент со Ларонов синдром, кој се излечил.
Охрабрени од истиот предок
Лароновиот синдром бил откриен од страна на израелскиоте ендокринолог Зви Ларон, по кој оваа болест била именувана . Тој со болеста прв пат се сретнал педесеттите години, кај децата на едно еврејско семејство од Јемен, а во 1963 година со анализа на нивната крв установил дека за разлика од типичните случаи на џуџест раст, тие не страдаат од недостаток на хормонот за раст, туку тие го имаат неговото зголемено лачење. Генетските истражувања покажале дека сите тие потекнуваат од заеднички предок, веројатно Евреи кои се преорентирале во христијанство за време на Шпанската инквизиција. Научниците Арлан Розенблум од САД и Џејми Гевара – Агире од Еквадор ги студирале луѓето со џуџест раст кои страдаат од Ларонов синдром. Оваа двојка