ПИШУВА ДЕАН ДЕКИ (ЛИНК ДО ОРИГИНАЛНИОТ ПОСТ ПОДОЛУ): Тој пукаше од далечина од 10 метри, во контролирани услови кон фиксирана цел, а сепак во финалето имаше неколку промашувања.
Дамир Микец, сепак, остана смирен и стана европски првак во Естонија и ја предводеше Србија на Олимписките игри кои следната година ќе се одржат во Париз.
Микец е српски ас и повеќекратен светски шампион во гаѓање со пиштол од мал калибар по слободен избор.
Нема подобар од него, тој е строг професионалец, трениран со децении како да се однесува под притисок, а понекогаш и промашува.
Но, изгледа дека има подобар во Србија…
Тој се појави во најмалата белградска општина Врачар, која деновиве е центар на светот.
Местото каде што е изграден храмот Свети Сава, на Денот на Свети Никола, како што велат е невидена трагедија на српскиот народ.
Кога се роди момчето кое медиумите го нарекуваа Коста, Дамир веќе ја имаше зад себе Олимпијадата во Пекинг.
На само 13 години, додека пукаше во основно училиште, Коста го претекна и него, како во игрите со двете раце, пукаше прецизно иако беше под стрес, пукаше од 2 пиштоли наизменично, во хаос, паника и во цели кои се движат од далечина поголема од 15 метри, секој истрел е прецизен и 9/16 истрели биле смртоносни.
Тоа не би било можно ниту за актуелниот олимписки шампион во стрелаштво.
Коста го загрози и норвешкиот рекорд на Андерс Брејвик од 2011 година.
Реконструкцијата во документарниот филм „Низ очите на сведоците“ покажа дека Брејвик во јужниот дел на островот за 15 секунди убил 9 луѓе кои бегале.
Понатаму во документарецот, зборува Јоханес Гиске, еден од преживеаните, кој вели дека го слушнал одбројувањето пред истрелите.
Ништо чудно, бидејќи ова е постојана тактика на снајперските тимови чии помошници одбројуваат колку секунди некоја цел во движење ќе влезе во нивниот „прозорец“ за пукање.
На крајот, Брејвик уби 77 луѓе и тоа во земја во која агентите на норвешката разузнавачка служба PST ги контролираат и оние луѓе кои прават големи залихи на храна и вода на пазарите.
Проверувајќи зошто се купуваат толку многу залихи, се разгледува можноста да се забарикадира куќата и да се изврши некаква терористичка активност.
И покрај таквата служба, Брејвик некако успеал да купи 6 тони ѓубриво и натриум нитрат потребни за детонатор и да однесе комбе полно со експлозиви до норвешката влада.
Потоа, по експлозијата, додека слушал музика, полека се оддалечил 40 километри и почнал случајно да пука на островот.
Норвешката специјална единица „Делта“ не можела да ги подигне хеликоптерите за да стигнат до него бидејќи нивните пилоти тој ден не дошле на работа.
Низ сообраќајниот метеж до езерото се возеле со комбе еден час, а следниот час го надувувале гумениот чамец.
Им се издува чамецот среде езеро, па специјалците се префрлени на островот од локален рибар со неговиот чамец, токму во моментот кога Брејвик останал без муниција, а поминале 3 часа од почетокот на неговиот напад врз Владата.
Овој негов рекорд тешко ќе се сруши бидејќи до ден денес не се знае колку стрелци навистина имало.
Ако норвешките пилоти не дошле на работа тој ден, има некој што дошол.
Тоа беа новинарите на СНН, кои со својот хеликоптер цел час го надлетуваа островот пред полицијата и во живо го пренесуваа целиот масакр на светот…
Брејвик ја исполни својата задача, ги уби идните рушители на системот во нивните матични земји кои ги учеа основите на политиката и беа подложени на теоретска обука на островот Утоја.
Тој доби казна од 3 месеци по жртва и беше осуден на 21 година затвор.
Казната ја отслужува во ќелија со клима, интернет, видео игри и најдобра храна, ако воопшто ја служи.
*
Во врска со пукањето во Врачар, не сакав веднаш да дадам емотивна изјава, оставив дежурните медиуми да си ја измијат устата и да слушнеме официјални изјави.
Иако, официјалната приказна овде е секогаш „тенка“, и никогаш не се знае дали ја кажуваат вистината.
Јасно е дека Коста и Брејвик се браќа, не по оружје туку по крзно, само жртвени јагниња преку кои државата одработи задача.
Невозможно е 13-годишно дете, дури и да пораснало на стрелиште, да направи вакво нешто без голема помош или некој да убива десетици луѓе со часови ако не му дозволат да го направи тоа и му се обезбедени помошници и логистика.
Нека и поверуваат луѓето дека пилотите на „Делта“ заспале и не дошле на работа во Осло тој ден, беше петок, па луѓето можеби земале продолжен викенд.
Но, на приземјето на училиштето „Владислав Рибникар“ во Белград има канцеларии за обезбедување, училишната амбуланта, секретаријатот, директорската канцеларија и просторија за чистачки.
Сите заспале тоа несреќно утро и никој од нив не бил на работа во 8 часот и 40 минути, па по завршувањето на работата, Коста со насмевка се пријавил во полиција, бидејќи од менторите бил убеден дека нема да одговара бидејќи е 13 годишен.
Како и во Норвешка, така и во Белград, екипите на сите поголеми медиумски компании беа вредни и пристигнаа на Врачар пред самата полиција.
Тоа е елитно училиште, велат, сега има тие елитни училишта каде што ги праќаат децата на актери, политичари, лекари, бизнисмени, за да го задржат привидот на совршенство до крај…
Децата кои од раѓање се љубители на ветениот запад и кои ги нарекуваат своите соседи селани, како такви се идеално оружје за оперативците на злото.
Една од тие школи ја водеше Мика Алексиќ, па штом ја критикуваше актеракта професија, една од тие елитнитеи го обвини за силување.
Мика денес скапува во затвор, а Коста некои веќе го прогласија за херој, изгледа во Србија суди само за сексуален престап.
Децата во тоа елитно училиште веднаш со насмевка направија видео од специјалците како го апсат Коста во училишниот двор, а во ерата на најмодерните телефони видеото беше направено со она што децата би го нарекле „дигитрон“.
Нејасно видео покажува како специјалците цврсто ги врзуваат рацете на човек со бели пруги на јакната и бели патики зад грб, а тоа е единственото видео кое медиумите го објавија во јавноста…
Деведесет секунди подоцна, наместо специјалците кои го ставија осомничениот за масовно убиство во полициско возило и го одведоа под ротација, се појавуваат 2 инспектори на БИА во цивил и го водат во цивилен автомобил со затемнети стакла.
Покрај различните патики кои немаат ни капка крв по таков масакр, сега осомничениот веќе нема пруга на ракавите и поради некоја причина го одврзале Коста во таа минута и пол и му ги врзале рацете од напред.
Ако е Коста на видеото, а извештајот од систематскиот преглед од септември лани покажува дека не е.
Коста Кечмановиќ на тој преглед бил висок 157 сантиметри, а покрај инспекторот на БИА, кој е висок 185 сантиметри, оди човек речиси еднаков на него, а обликот на неговото тело укажува дека не е можно да е тринаесетгодишен.
Значи, или на Кости му вбризгале силен хормон за раст овие 8 месеци, или инспекторот се смалил од возраста.
А можеби тоа е само уште едно од оние видеа што јавноста треба да ги види…
Играјќи на картата сожалување, медиумите веднаш ја објавија веста дека бил малтретиран.
Дете кое е малтретирано не го прави ова, а друга лага е дека пукал во наставникот по историја затоа што имал единица, а од дневникот се гледа дека ги добил сите петки.
Овој случај се одликува и по тоа што никој од политичарите не ги посетил ранетите во болница, не се сликаше и не купуваше политички поени.
Во земја каде што видеата од црните хроники веднаш се користат за лична промоција, во земја каде видеата исчезнуваат кога треба, реално е да се запрашаме дали воопшто постојат тие ранети луѓе.
Ситуацијата е толку драматична што 2 дена на медиумите кружеше лажна слика на Коста Кецмановиќ.
Дури кога Едвин Хотеа од Романија јавно се огласи на социјалните мрежи и кажа дека е тој на сликата направена во 2020 година, а не Коста, сликата беше избришана и почна да кружи слика од слатко долгокосо момче.
Ништо од тоа не му пречеше на началникот на полициската управа за град Белград да ги прикаже планот, скицата и списокот со имињата на Коста на Коста во директен пренос само неколку часа по трагедијата во форензички ракавици.
Чудно е што ученик кој го знае училиштето си го прави планот и тој е прикажан и на англиски, а списокот е на српски, па која друга сериозна полиција во светот објавува такво нешто на самиот почеток на истрагата…
Сè е сосема сомнително, вклучително и фактот дека фигурата и градбата на самото момче биле скриени од самиот почеток, тоа што никој од службениците на училиштето не се огласил да негира дека не е тој на сликата, фактот дека таму е само една негова слика и видео, тоа што никој од неговите родители не се обрати јавно, ниту пак се знае која е неговата мајка.
Први интервју дадоа децата кои наводно биле на списокот за ликвидација, секој како да рецитира песна.
Оние преплашени деца кои истиот ден рекоа во множина „Пукаа, убиваа“ и дека не го виделе Коста како пука, веднаш исчезнаа од водечките медиуми.
Нема снимки од училиштето, нема видео снимки од хаотично одземање на убиените и ранетите, нема слики, нема имиња, нема тела, нема ковчези…
Што ќе се каже, ништо не недостасува.
Колку е сето тоа сериозно говори податокот дека тридневната жалост е прогласена дури во петокот, бидејќи ден по трагедијата се играше кошаркарски натпревар во Белград на кој масите во транс се радуваа на некакви бодови.
И наместо 2 милиони луѓе на улица во ист ден, протестите се организираа 5 дена подоцна, за утре во 18 часот, кога се празнат славеничките маси и целосно стивнува емотивниот набој кај масите.
Утрово 8 лица загинаа во трговски центар во Тексас.
Оваа федерална држава е најголемиот камен на сопнување за американската влада затоа што сè уште е единственото место каде што луѓето се вооружени до заби, што е проблем за полицијата да ја преземе контролата кога ќе почнат разни заклучувања.
Тексас го држи рекордот по бројот на затвореници во САД, со дури 220.000, што значи дека секој стоти жител на Тексас е во затвор.
Најмногу престрелки во училиштата и трговските центри во Америка се случуваат во Тексас.
Стрелецот е секогаш играч на државата кој по навика се самоубива или е убиен при апсење, како што беше случајот утринава.
И не наседнувајте на приказната дека вие сте виновни за тоа што се случи во Белград, дека е виновно целото општество во целина.
Не сте вие виновни, не сте го воспитувале детето така и тоа не пукаше со пиштол.
Кристијан, фармата, задругата, паровите, розевите, среќните и разните Митровци се само капка во овој длабок океан на злото, а оваа претпоставка за колективна одговорност е најголемата измама.
До пред 30 години „Јавна одбрана и социјална самозаштита“ беше предмет во училиштата.
Децата учеа како да ставаат гас-маска, како да постапуваат со ранет, да подготвуваат експлозив, да фрлаат бомба, да расклопуваат и склопуваат пушка, а на крајот пукаа со вистинска пушка во стрелиштето.
Во секоја куќа оружјето беше на видно место и детето не ни помислуваше да му пријде.
Според системот „Железото се кова додека е жешко“, следеше масакрот во Младеновац за да се оттргне вниманието од Врачар.
Користејќи морбидни техники, службите на сите земји за вакви акции ги користат оние кои потекнуваат од воени семејства, бидејќи на некој начин ги држат под контрола.
Во Младеновац стрелаше син на потполковник на контраразузнавачката служба на Вооружените сили на Србија, вработен во Генералштабот.
Методот проблем-реакција-решение беше спроведен според целосниот план, човечкиот живот не им значи ништо.
Предизвикаа крвави напади и бурни реакции во јавноста, по што беше понудено решение.
Овојпат тоа е тотално разоружување на Србија и одземање дури и ловечко оружје од луѓето, и затворање на децата во училиштата од понеделник со разни облици на малтретирање, што е патот до целосна контрола на населението.
Ако само еден од 17-те убиени за 2 дена во Белград имаше пиштол за да се брани, бројот на жртвите ќе беше многу помал.
Само ордите чувани од неколку мажи во скапи одела ќе останат вооружени до заби.
Затоа што државата се плаши од својот граѓанин само додека тој носи пушка на рамо…
