Џогерите кои рекреативно трчаат по улиците за да ги избегнат своите проблеми би можеле да бидат изложени на ризик да развијат зависност од вежбање.
Како што стојат работите, околу секој четврти „тркач“ покажува знаци на зависност и избира да не поминува време со своите сакани за наместо тоа да трча. Една нова студија покажува кои типови на луѓе се најмногу изложени на ризик.
Студијата, која опфатила 227 рекреативни тркачи, открила најсилна врска со зависноста од вежбање кај оние кои користеле трчање за да ги блокираат негативните мисли. Луѓето кои користеле трчање за да си го подобрат животот имале помали шанси да станат зависни. И двата типа на луѓе трчањето го гледаат како бегство, но истражувачите нагласуваат дека ставот е важен.
– Луѓето кои не можат а да не го користат трчањето за да избегаат од своите проблеми, имаат помала контрола врз своето трчање и можат да станат зависни, па дури и да се чувствуваат засрамени и депресивни по трчањето – објасни д-р Фроди Стенсенг, кој ја водел студијата на норвешкиот универзитет во Наука и технологија.
Студијата, објавена од Дејли Мејл, ги анкетирала тркачите за нивната благосостојба, симптомите на зависност од вежбање и нивните ставови за трчањето. Откриено е дека учесниците кои трчале од два до 15 часа неделно биле помалку задоволни од својот живот доколку користат трчање за да избегаат од своите проблеми.
Прашалникот даден на учесниците ги процени нивните ставови кон трчањето врз основа на тоа колку силно се согласуваат со 11 изјави за тоа како се чувствуваат кога трчаат. Оние кои повеќе се согласуваа со изјавите како „Сакам да побегнам од себе“ и „Ги исклучувам тешките работи за кои не сакам да размислувам“, го искористиле трчањето како негативно бегство. Оние кои го користеле трчањето за позитивен ескапизам имале поголема веројатност да се согласат со изјавите како „Јас сум исполнет со позитивна енергија што се пренесува во други делови од мојот живот“.
И двата става се донекаде поврзани со зависност од вежбање, но луѓето кои го користеле трчањето како „негативно бегство“ покажале посилни знаци на нездрава опсесија со трчање. Ова беше оценето врз основа на согласност со изјавите како „Не можам да намалам колку долго вежбам“ и „Попрво би вежбал отколку да поминувам време со семејството или пријателите“.
– Овие наоди можат да ги просветлат луѓето во разбирањето на сопствените мотивации кога трчаат – заклучува д-р Стенсенг.
