13-годишниот ученик од ОУ „Владислав Рибникар“ во Врачар, Белград, ги запрепасти сите со своите ладнокрвни изјави по масакрот.
Жал ми е што не ги убив сите студенти на списокот! Сакав да се вратам и да ги убијам сите, но ранецот со молотови коктели ми испадна во дворот и не можев.
Момчето признало дека често гледал криминалистички филмови, серии и документарни филмови за масовни убиства, дури и оние во училиштата. Тој бил особено опседнат со документарниот филм „Американска трагедија“ во кој се прикажува како страдаат мајките на жртвите, но и како страда мајката на убиецот поради тоа што го направило нејзиното дете. Тој документарец го гледал неколку пати и ја идентификувал мајката на убиецот со неговата мајка. Мајката на убиецот од документарниот филм ја изедначи со неговата, бидејќи верувал „дека таа нема симпатии за неговите проблеми“. Всушност, тој сакаше да страдаат мајките на неговите убиени пријатели, како и неговата мајка. Тоа страдање, како и плачот на исплашените и ранети деца, го гледаше како еден вид надомест за неговата душевна болка.
Како што неофицијално се дознава, ова во разговор со работниците на Центарот за социјална работа (ЦЗСР) го изјавило момчето (13), кое е осомничено за најтешкиот масакр во Србија. За потсетување, ученик од седмо одделение во ОУ „Владислав Рибникар“ од Врачар, Белград, во средата во 8 часот и 40 минути влезе во училиштето вооружен со пиштоли и молотови коктели.
Го уби Драган Влаховиќ, училишниот чувар и осум ученици, седум девојчиња и едно момче, додека рани шест деца, како и наставник по историја. Потоа сам се јави во полиција од училишниот двор, се претстави по име, раскажа што направил и побара да дојдат да го земат. „Јас сум психопат, морав да се смирам“, рекол тој, а потоа беше уапсен.
Според упатен извор, додека момчето зборувало било без трага на каење или сочувство за жртвите, за тоа како долго време го подготвувал злосторството, како и како го одработил планот и работниците на ЦСГ не можеа да го сокријат своето чудење.
-Не се чувствуваа добро додека го слушаа – вели изворот. Како што објаснува тој, особено морничаво било кога момчето рекол „дека не ги ни жали убиените соученици“.
- Уживав да ги слушам нивните врисоци. Жал ми е што не ги убив сите на списокот, но кога излегов во дворот да го сменам патронот ми испадна ранецот со молотови коктели и сакав да ги фрлам за да не може полицијата да влезе во училиштето додека не го завршам она што го започнав. Тогаш ме фати паника и сфатив дека најдоброто нешто што можам да направам е да повикам полиција. Го спуштив пиштолот и се јавив – наводно детално го опишал делото.
Она што особено ги шокирало работниците на ЦСГ при разговорот со малолетникот е тоа што тој практично признал дека уживал во делото, дека не само што свесно го планирал, туку и го сакал.
Пронајдете не на следниве мрежи:
