Размислувала за него секој ден, но верувала дека тоа ќе му обезбеди подобар живот. Сепак, мајчинската љубов беше посилна од се…

Крис Смит воопшто немала добар животот. Имала многу тешко и трауматично детство во згрижувачки семејства. Постојано сепреселувала, бидејќи беше малтретирана и целосно запоставена. Не можела повеќе да издржи и побегнала кога имала само 14 години. Завршила на улица, оставена сама на себе, без ничија заштита.

Таа истакнува дека кога бегаш, животот не е едноставен. Просела, спиела каде што стигна, а потоа дојдоа лоши емотивни односи. Кога имала 17 години, го родила синот Метју.

Откако се родил, таа се преселила кај маж кој имал проблем со алкохолот. И покрај постојаните конфликти, таа се обидела да го издржува своето мало семејство.

Потоа повторно забременила, но нејзината ќерка починала само неколку дена по раѓањето. Нејзиниот погреб се одржал на третиот роденден на Метју. Ова било премногу за Крис:

„Морав да славам роденден на едно дете и да жалам за животот на друго. Тоа ме скрши.

Трагедијата нешто и разјасни, нешто што и го скрши срцето. Не можела да му обезбеди нормален живот на својот син. Затоа таа го дава на посвојување. Тој имал 3,5 години, а таа 21. Мислеше дека тоа е вистинската одлука.

Во тоа време и таа се разделила од партнерот. Следните седум години биле немирни за неа: таа немала јасна цел и не можела да го најде своето место во светот. Често немала покрив над главата и била очајна.

Потоа еден ден сè се смени. Крис влезе во ресторанот и собра храброст да бара работа. Сопственикот видел нешто во Крис и решил да и даде шанса. Целиот нејзин живот се превртел наопаку. Работела, имала покрив над главата и полека си го средувала животот.

Набргу потоа, таа запознала нов маж, Џо, кој ја третирал со почит. Дотогаш имала само лоши искуства, па ова и било сосема ново. Сега ја запозна вистинската љубов!

Крис и Џо се венчаа. А нејзиното дете? Цело време мислеше на него. Конечно, Џо ја охрабрил да контактира со социјалните служби и да праша за нејзиниот син, пишува Нови живот .

Она што го дознала воопшто не било она што го очекувала. За сите 7 години откако го оставила, никој не го посвоил. Сите тие години додека таа плачеше по неговата фотографија, тој бил во институцијата каде што таа го оставила.

Таа отишла таму и она што следело било трогателно искуство за сите присутни. Социјалните работници ретко гледаат вакви случаи. Сега, кога мајката е прилично стабилна, на својот син можела да му обезбеди нормален живот.

Крис не можеше да поверува дека повторно е во близина на нејзиниот син, го држела во раце и не го изгубила засекогаш.