Околу 1.500 севернокорејски војници се во процес на распоредување во Русија и треба да учествуваат во чување на руската граница од украински упади, а можеби и во операции на територијата на Украина. Според западните медиуми, станува збор за елитни војници на специјалните сили на Северна Кореја. За каква воена единица се работи?
Темелите на денешните севернокорејски специјални сили беа поставени во втората половина на 1960-тите, десет години по потпишувањето на примирјето меѓу Северна (DPRK) и Јужна Кореја (ROK), кое ги запре големите конфликти и се смета за неофицијален крај на Корејската војна, иако никогаш не беше официјално завршена. И покрај потпишувањето на примирјето, севернокорејскиот сосед продолжи со воени операции од помал обем, а нивната намера беше да внесат нестабилност во Јужна Кореја, да ја соборат тамошната влада и да ја постигнат главната цел – обединување на двете Кореи во држава под контрола на севернокорејскиот режим.
Овие операции опфаќаа упади преку т.н Демилитаризираната зона (ДМЗ), односно границите на двете земји и помали престрелки со војниците на Јужна Кореја и САД, а тие беа таму како дел од силите на Обединетите нации. Тие беа спроведени од специјално обучени единици за кои, кон крајот на 1960-тите, тогашниот севернокорејски лидер Ким Ил Сунг рече дека се најсилната и најелитната единица на целата армија на DPRK. Тогаш единицата се викала 8-ми корпус за специјални намени, а денес заедничкото име е Севернокорејски специјални сили, скратено KPASOF или почесто само SOF.
Операција Сина куќа
Во втората половина на 1960-тите, во текот на т.н. Тивка војна, таа изврши повеќе од илјада операции на територијата на Јужна Кореја, од кои најпознати се оние од 1968 година. Во јануари истата година, 26 припадници на Единицата 124 се лизнаа низ ДМЗ и се упатија кон Сеул, сто километри подалеку, со задача да ја убијат тогашната јужнокорејски претседател Парк Чунг-хи во неговата резиденција во Сината куќа, а секундарната цел беше зградата на американската амбасада. Севернокорејските специјалци облекле јужнокорејски униформи, но на властите ги предал локален жител кој врз основа на нивното однесување заклучил дека не се припадници на јужнокорејската армија.
Специјалците биле запрени и се обиделе да бидат идентификувани од јужнокорејската полиција на само 800 метри од Сината куќа, по што започнало пукањето, а подоцна и повеќедневна потрага по натрапниците. При повлекувањето кон границата загинаа 23 припадници на единицата 124, не се знае што се случило со двајца, но се претпоставува дека се убиени, додека еден припадник е заробен. Од друга страна, севернокорејските специјалци убиле 68 јужнокорејски и тројца американски војници, а раниле 66 јужнокорејски и тројца американски војници.
Заробија американски брод
Иако мисијата беше неуспешна во однос на постигнувањето на примарните и секундарните цели, таа ја покажа способноста на севернокорејските специјални сили да се инфилтрираат бидејќи дојдоа на само неколку стотини метри од јужнокорејскиот претседател. Заробен припадник на единицата 124 рекол дека минувањето низ ДМЗ било прилично лесно, а самиот факт колку се доближиле до претседателот и колку жртви предизвикале при повлекувањето ја покажува нивната способност.
Во исто време, исто така, во јануари 1968 година, специјалните сили на DPRK го заробија американскиот воен брод USS Pueblo за шпионажа во меѓународните води во близина на Северна Кореја. Еден американски морнар е убиен, а другите 82 се во притвор до крајот на годината. Иако таа година екипажот беше вратен во САД за Божиќ, бродот до ден денес остана во Северна Кореја како трофеј и музејска поставка, а инцидентот е запаметен како еден од најсрамните за американската морнарица, пишува tportal.
Неуспешно слетување на брегот на Јужна Кореја
Третиот инцидент во 1968 година, за време на кој специјалните сили на DPRK спроведоа повеќе од 700 операции со различен интензитет, беше слетувањето на 120 војници на осум крајбрежни локации меѓу селата Улчин и Самчеок во Јужна Кореја. Целта беше формирање на герилски кампови од кои ќе се работи на соборување на режимот на Јужна Кореја. Откако беа откриени и пријавени во локалната полиција од страна на селаните, силите од околу 70.000 војници, морнари, полицајци и резервисти беа подигнати и ја неутрализираа заканата во рок од две недели, убивајќи 110 специјални сили на Северна Кореја и заробени седум од нив.
Се проценува дека денес SOF има вкупно околу 200.000 членови, од кои меѓу 40 и 80.000 се од 11. корпус, т.н. Корпус „Олуја“, елита меѓу елитата. Основната задача на овие сили е да навлезат во одбраната на Јужна Кореја и да вршат операции во задниот дел на непријателот, како и извидување на боиштата и стратешките објекти, а тие се високо обучени за неконвенционално војување и саботажа.
Се верува дека најелитните членови на Корпус „Олуја“ биле испратени во војната меѓу Русија и Украина, а тој вообичаено се состои од десет бригади и влече корени од 8-от корпус за специјални намени од 1960-тите, создаден по распуштањето на единицата 124. поради неуспешно слетување меѓу селата Улчин и Самчеок. Седиштето на единицата се наоѓа во градот Токчон во централниот дел на Северна Кореја.
Обучени да земаат заложници
Припадниците на 11-от корпус се исто така обучени да земаат заложници, а нивната обука се состои од прикрадување зад непријателските линии и земање вредни заложници за подоцнежни преговори. Со оглед на тој аспект од нивната обука, доколку се вклучат во борбени дејствија, а не само да ја чуваат руската граница, може да бидат испратени во мисии за киднапирање или ликвидација на високи украински команданти или политичари. Според јужнокорејското разузнавање, во Русија треба да бидат распоредени вкупно 12.000 членови на Корпус „Олуја“.
Познати се и по тоа што во 2020 година беа сместени на границата со Кина во екот на пандемијата на ковид, а во својата работа беа брутални и пукаа кон се што се движеше во пограничната област, без разлика дали се работи за дезертери, потенцијално заразени лица, локално население, шверцери и слично. Тие биле распоредени на граница затоа што редовните гранични полицајци не биле подготвени да убиваат без причина, туку во случај некој неовластено да се приближи до граница пукале во воздух или употребувале маневарска муниција.
На Запад се смета дека севернокорејските војници, иако се мотивирани и обучени, имаат неколку недостатоци во однос на оние на Западот, особено специјалните сили, а еден од главните е отсуството на напредна воена опрема. Но, имајќи предвид дека Северна Кореја не извршила големи воени операции околу 50 години, сите заклучоци се на ниво на проценка. Како навистина ќе се однесуваат севернокорејските војници и како армијата, која повеќе од 70 години е подготвена и индоктринирана за различен тип на војна, на различен терен и со други цели, ќе се снајде во евентуалните битки, останува да видиме ако се вклучат во борби со украински војници.
