Некои парохијани веруваат дека во црквите се палат онолку свеќи колку што луѓе се споменуваат во молитва. Се верува дека една свеќа се пали за една душа.
Претходно свеќите се користеле во куќите и храмовите за да го осветлат просторот. На почетокот тие доминирале во храмовите. Со текот на времето, свеќата станува симбол на светлина која се врзува за добар почеток.
„Јас сум светлоста на светот“, вели Исус Христос. Врз основа на ова, може да заклучиме дека свеќата не е симбол за човечка душа.
Според рускиот свештеник Александар Белослидов, свеќата е симбол на молитвата, но нејзиниот пламен не ја заменува молитвата.
Свеќите, како и иконите и темјанот, имаат функција да ги доведат верниците – парохијаните во вистинско расположение. Затоа, купувањето и палењето свеќи во црквата, според овој свештеник, немаат друга функција освен чиста донација на црквата.
Само нашето чисто срце и искрена молитва му се важни на Бог, а колку свеќи палиме и кому му ги наменуваме – тоа не е важно!
На прашањето на верниците, дали свеќите за мртвите може да се запалат и на некои други места освен во црква или на гробот, руските свештеници наведуваат дека поважно е да се молиме за верниците, а свеќите да ги палиме онаму каде што сметаме дека е потребно!
