Поранешниот стјуард, летечкиот инженер и пилот на ЈАТ Радоје Ракочевиќ влезе во историјата на авијацијата на крајно необичен начин. Првото породување во авион се случи во нашиот авион над Австралија, а новороденото прво го доби името Јатко, по авиокомпанијата.
Средба со вонземјани
Летајќи во авионот на „УТВА“ со колегата Велибор Вукашиновиќ, Радоје еднаш, како што самиот наведува, наводно сретнал вонземјани! Оттогаш помина многу време, а денес тоа го објаснува вака:
„Веља и јас видовме што навистина се случи: четири или пет необични авиони, очигледно од друга планета. Тие кружеа околу нас, исчезнуваа, а потоа повторно се појавуваа. И двајцата молчевме, а потоа едниот срамежливо го праша другиот: „Дали и ти си виде што видов јас?’
Се заколнавме дека никому нема да кажеме за тоа за да не не нарекуваат луди и поради други компликации на работа. Затоа молчевме, а тајната и настанот, односно наводната средба со НЛО, длабоко во себе. Сега е време да разговараме за тоа и да кажеме дека на 3.000 метри имавме прилично блиска средба со претходно непознати небесни тела“, рече тој.
Поранешниот стјуард и летечки инженер на ЈАТ на „Боинг 727“ одамна се пензионирал, па има време со пријателите да помине низ сеќавањата и написите во весниците, присетувајќи се на летањето и престојот во сините височини. Авионите беа и останаа негов живот и свет. Желбата му се исполни, иако на конкурсот за стјуарт го пријавил неговиот брат Мирољуб.
Пред да стане член на големиот тим на тогашната југословенска авиокомпанија. Бил член на културно-уметничките друштва, од „Лола“ до „Крсманац“ и „Бранко Цветковиќ“. Со песна и оро ја претстави големата Југославија, фалејќи се дека аплаузите и овациите одекнуваат во големите светски сали.
Одлични учители
„Се беше убаво, особено патувањето и дружењето со фолклористи и музичари, но татко ми беше бесен што немам посигурна работа, наместо да ги поминувам деновите свирејќи низ светот. Кога ме прифатија да бидам стјуарт , никој не беше посреќен од него, а јас тоа го сфатив како да сум келнер во авион. Меѓутоа, брзо видов дека и тоа е сериозна и одговорна работа“, евоцира спомени од младешките денови.
Речиси преку ноќ се заљубил во авиони и сини пространства. Интересот и желбата за напредување го доведоа до школата за пилоти во борбениот ескадрон во Панчево, а потоа се стекна со потребните знаења за да стане летечки инженер и пилот на „Боинг 727“.
„Тогаш конкуренцијата беше жестока, морав постојано да се докажувам, предавачите беа искусни, строги и фер. На крајот нè очекуваа Академијата за пилоти во Вршац и Вишата школа за пилоти во Белград. И денес се сеќавам на наставниците од кои ги научив многу: Урош Ѓелиќ, Стив Добановачки, Животи Лазаревиќ…“, изјави за Политика.
Во борбениот ескадрон леташе со авиони „Утва“ и други типови, исполнувајќи ги сите задачи што ги бара образованието и обуката. Во меѓувреме, тој редовно работеше како стјуард на многу линии на ЈАТ ширум светот, а потоа се здоби со професионална пилотска дозвола на Боинг 727, каде што остана до пензионирањето во 2000 година.
Небесно раѓање
Помина многу часови во воздух, запознавајќи се со патници од секаков вид и од секаков вид. Еден настан, сепак, е трајно врежан во неговото сеќавање. Тоа беше првокласна светска сензација, бидејќи со персоналот на „боингот 707“ на 8.000 метри височина ја роди тогаш 18-годишната Марија Тодева. Тоа се случило на релација Сингапур-Сиднеј, во авион кој полетал од Белград. Сè изгледаше како добро режиран филм.
Радоје сè уште се сеќава на секој детал од тоа лето. Топла и влажна вечер се спушташе над Сингапур. Се прават финални проверки пред полетувањето за Сиднеј. Влегуваат првите патници.
Повеќето молчат, бидејќи се уморни од летот меѓу Белград и Сингапур, кој траеше повеќе од девет часа. Меѓу нив е и Марија Тодева во поодмината бременост.
Летот до Сиднеј трае седум часа и 15 минути. Сите се опуштени и сите се под будното око на кабинскиот екипаж. Во еден момент, еден од нив забележува дека нешто не е во ред со Марија.
„Имам прободувачки болки во стомакот кои стануваат се посилни и почести. О, сè ќе биде добро…“, ја увери таа загрижената стјуардеса.
Се уште беше труд и сите разбраа дека жената ќе се породи во авион. Радоје веднаш го известил капетанот Маљковиќ, кој веднаш почнал да го спушта авионот на 8.000 метри, висина која е најудобна за човечкото тело.
„Точно е дека како екипаж во кабината бевме обучени да дејствуваме во различни кризни ситуации, вклучително и породување, но никој од нас немаше искуство, ниту пак слушнавме дека некој во други компании родил патник во авион. “, вели Ракочевиќ.
Кога Марија почнала да чувствува контракции, авионот бил над пустината во централна Австралија и останале уште околу три часа од летот за Сиднеј. Времето се измолкнуваше како гром, па Радоје ја презеде командата да ја започне испораката, бидејќи во такви ситуации само еден може да биде врховен командант. Првите три реда седишта беа брзо испразнети, од патниците беше побарано да се преселат во друг дел од авионот, па беше направена еден вид импровизирана маса. Марија на почетокот одбивала да се соблече пред Радој и стјуардесите, но кога видела дека нема никаде брзо попуштила. Требаше да се најде средство за дезинфекција и други резерви. Некој се сети на вискито. Барем тој беше доволен. Напитокот го истуриле во поголем сад и вметнале ножици за нокти и парче врвка, еден вид врвка за чевли што се користи за врзување на папокот на новороденчето. Во вториот лонец имаше топла вода.
„Облеков гумени ракавици, Славица, Гордана и Ана и помогнаа на родилката, истовремено поттикнувајќи ја, а по неколку минути малото момче беше во моите раце. Го фатив за нозете, му удрив два-три шлаканици на клошарот. а кога заплака знаеја дека породувањето е успешно и дека победивме“, рече тој.
Следуваше нова драма – мораше да се пресече папочната врвца.
„Славица, ќе направиш“, заповеда Радоје, кого многумина го нарекуваат Роки.
„Не можам“, треперела стјуардесата, веројатно плашејќи се дека може да направи погрешен потег и да го загрози животот на бебето.
Стјуардот измери три прста од стомакот на бебето и извика:
“Сечи тука”.
Од тенџерето со виски беше изваден конец, завиткан во газа и врзан за папокот. Потоа го завиткале бебето во газа и го ставиле во носач, кој како опрема постои во авионот. Во исто време таа заспа.
„Јатко се роди“, рече еден од кабинскиот екипаж.
Момчето подоцна ќе се вика Александар. Пилотот ја известил контролата на летање на аеродромот во Сиднеј за се што се случува во авионот, па на пистата долго време чекало амбулантно возило за да ги пренесе мајката и бебето во болница во близина на аеродромот.
„Докторот ги прегледа мајката и новороденчето на лице место и ги пофали сите што го извршиле породувањето, бидејќи тоа е професионално направено. Не праша каде ја научивме таа вештина, а ние речиси едногласно одговоривме: „Кај д-р Кушиќ во ЈАТ“. “, не го криеше задоволството на Радоје.
Средба со вонземјани
Летајќи во авионот на „УТВА“ со колегата Велибор Вукашиновиќ, Радоје еднаш, како што самиот наведува, наводно сретнал вонземјани! Оттогаш помина многу време, а денес тоа го објаснува вака:
„Веља и јас видовме што навистина се случи: четири или пет необични авиони, очигледно од друга планета. Тие кружеа околу нас, исчезнуваа, а потоа повторно се појавуваа. И двајцата молчевме, а потоа едниот срамежливо го праша другиот: „Дали и ти си виде што видов јас?’
Се заколнавме дека никому нема да кажеме за тоа за да не не нарекуваат луди и поради други компликации на работа. Затоа молчевме, а тајната и настанот, односно наводната средба со НЛО, длабоко во себе. Сега е време да разговараме за тоа и да кажеме дека на 3.000 метри имавме прилично блиска средба со претходно непознати небесни тела“, рече тој.
Пронајдете не на следниве мрежи:
