Севернокорејскиот лидер Ким Џонг Ун неодамна беше виден како плаче (повторно) и тој не е единствениот светски диктатор што пушти солза.

Ким плачеше, како што се гледа на видеото објавено на „Х“ на 5 декември, повикувајќи ги жените да раѓаат повеќе деца. Тој рече дека нивна должност е да го запрат падот на наталитетот во земјата и со тоа да ја зајакнат националната моќ. Авторитарниот лидер ги бришеше очите со марамче за време на неговото емотивно обраќање.

– Спречувањето на падот на наталитетот и добрата грижа за децата се сите наши обврски што треба да ги извршуваме – им порача Ким на илјадници жени на Националниот состанок на мајките во Пјонгјанг.

Солзите на Ким

Ова не е единствениот пат кога севернокорејскиот диктатор плаче. Како што пишува Business Insider, освен погребот на неговиот татко Ким Јонг Ил во 2011 година, јапонскиот весник Асахи Шинбун од 2018 година го објави видеото на Ким како наводно плаче поради неговата неспособност да ја подобри економијата на земјата, а се додава дека тоа видео го погледнале и високи функционери на владејачката партија на Северна Кореја.

Ким исто така критикуваше во 2020 година за време на говорот на воената парада по повод 75-годишнината од основањето на Работничката партија, бидејќи сметаше дека неговите напори не се доволни за земјата.

Малку се диктаторите што плачеле пред своите поданици

Како што резимираше „Бизнис инсајдер“, ретки се диктаторите кои плачеле пред своите поданици. Дури и за лидерите на демократијата тоа е момент кој се памети во јавноста.

Јозеф Сталин, поранешниот лидер на СССР, се вели дека често бил на работ на солзи зад затворени врати, според признанието од 1996 година на долгогодишната слугинка на Кремљ, Полина Малинкина. Таа рече дека Сталин бил „љубезен“ човек кој често бил подготвен да плаче.

Солзите на Путин

Неколку децении по распадот на СССР, и рускиот претседател Владимир Путин е виден како плаче. Путин плачеше за време на неговиот говор во Кремљ во март 2012 година, откако победи на претседателските избори и беше премиер во последните четири години.

– Добивме отворена и фер битка – им порача тој на своите поддржувачи во Москва, пренесе „Еј-би-си њуз“.

Имаше и објаснување за солзите на Путин, дека тие се резултат на ветрот – но тој ден не дуваше ветер во Москва.

Две години подоцна, во септември 2014 година, повторно заплака пред камери. За време на официјалната посета на Монголија, кога се пееше националната химна на Русија, Путин ја покажа својата понежна страна и пушти солза.

Неговиот близок сојузник Александар Лукашенко исто така плачеше пред камерите, за време на разговор со воен ветеран во 2020 година. Како што објави News.am, претседателот на Белорусија не можел да ги задржи солзите за време на разговорот со ветеранот, пред емитувањето на парадата за Денот на победата на Црвениот плоштад во Москва. Лукашенко си ги избриша солзите со марамче.

Болсонаро и Силва

А минатата година излив на емоции имаше и поранешниот бразилски претседател Жаир Болсонаро, потсетува France24.com. Пред инаугурацијата на неговиот ривал Луло да Силва, минатиот декември, Болсонаро се прости од своите поддржувачи не криејќи ги солзите.

– Битките се изгубени, но војната нема да ја изгубиме – рече тој во првото јавно обраќање по изборниот пораз, во директен пренос на социјалните мрежи.

А Лула да Силва, новиот претседател на Бразил, е познат по изливот на емоции. Како што потсетува Би-Би-Си, тој плачеше во 2009 година по објавата дека Рио де Жанеиро ќе биде домаќин на Олимписките игри во 2016 година. Повторно плачеше откако положи заклетва како претседател на Бразил.

Зошто лидерите плачат?

Повеќето психолози се согласуваат дека плачењето во јавност денес е многу поприфатливо отколку пред неколку децении. Џуди Џејмс, експерт за однесување, претходно изјави за Би-Би-Си дека многу политичари веруваат дека солзите ќе ја зголемат нивната поддршка.

– Плачењето има големо влијание врз некого. Тоа е она што го прават бебињата за да добијат грижа, внимание и љубов и за нас е речиси инстинктивно да имаме емпатичен и сочувствителен одговор – рече таа.

Но, наскоро интелектуалниот дел од мозокот стапува во игра – вклучувајќи го и цинизмот – особено ако се мисли дека личноста се обидува да постигне нешто со своите солзи. Пример се солзите на поранешниот британски премиер Тони Блер. Џејмс верува дека Блер започна нов тренд во политиката за Британците кога пушти солзи по смртта на принцезата Дијана.

Блер потоа ги сподели своите емоции со целата нација, но неговите солзи брзо го изгубија ефектот бидејќи, како што истакна Џејмс, почна да го користи трепнувањето како политички гест и луѓето почнаа да се сомневаат во искреноста на неговите емоции.

Иако ниту еден политичар не сака да биде фатен како плаче, солзите можат да имаат други последици. Кога шпанскиот министер Мигел Анхел Моратинос плачеше кога ја загуби функцијата во реконструкцијата на владата, романсиер Артуро Перез Реверте коментираше дека „немал храброст ниту кога заминувал“.

– Сакаме нашите (машки) политичари да бидат силни и речиси татковски фигури и затоа не ни се допаѓа чувството дека ќе се распаднат – објасни претходно психотерапевтката Луси Бересфорд.

А женските солзи?

Кога Хилари Клинтон, сопругата на поранешниот американски претседател Бил Клинтон, плачеше за време на нејзината кампања за претседателски кандидат во 2008 година (изгуби од Барак Обама), критичарите го сфатија тоа како „доказ“ дека таа не е „доволно храбра“ за функцијата жена на првиот човек на САД.

Таа повторно заплака пред камера во декември 2021 година, читајќи го нејзиниот неискористен победнички говор во 2016 година (по поразот од ривалот Доналд Трамп).

И поранешната британска премиерка Маргарет Тачер, позната како „Челичната дама“, плачеше додека ја напушташе Даунинг стрит во 1990 година.

Децении подоцна Тереза ​​Меј со солзи ја објави својата оставка.

Во 2019 година, таа рече дека улогата на премиер е „честта на нејзиниот живот“ и дека е горда што е втората жена што ја води Велика Британија.