Пејачката Рада Манојловиќ е личност која никогаш не симнува насмевка од лицето, а откако се појави на јавната сцена, нејзината кариера никогаш не била проследена со скандали.Сепак, познато е дека нејзиниот живот го одбележа голема семејна трагедија, кога на многу млада возраст ја загуби мајка си, која боледуваше од тешка болест. Рада неколку пати зборуваше на оваа тема и секојпат со грутка во грлото.-Најтешкиот период во животот ми беше кога ја изгубив мајка ми. Таа умре во моите раце. Ја потиснав таа болка длабоко во мене за да продолжам да живеам и да функционирам. Се трудам да не размислувам за таа загуба, но секој ден се сеќавам на мојата Мирјана. Благодарен сум на Бога што сè се случи пред мои очи, што ја држев за рака додека умираше. Ќе се чувствував ужасно да работев некаде додека таа го напушташе овој свет. Мојата единствена утеха е што бев со неа во нејзините последни моменти. Не можам да ги извадам тие слики од мојата глава и само луѓе кои доживеале нешто слично можат да ме разберат. Кога почнувам да размислувам за мајка ми, добивам тажни, депресивни и темни мисли. Затоа се трудам да не размислувам. Се убедив дека мајка ми е некаде на пат и се преправав дека смртта не постои. За мене тоа е единствениот начин да живеам со тоа – изјави еднаш Рада за локалните медиуми.Таа тврди дека нејзината мајка починала поради лекарска грешка.– Мајка ми почина поради лекарска грешка. Таа имала рак на грлото на матката, а тоа е тип кој може да се излечи во над 90 проценти од случаите. Кога имала 37 години, советот на лекари одлучил да не и’ ги отстранува матката и јајниците бидејќи можеби ќе сака да има повеќе деца. Таа била третирана на други начини. Во него оставиле темпирана бомба, која подоцна експлодирала. Оваа нивна одлука е луда за мене, бидејќи лекарите денес сигурно веднаш би и’ отстраниле сè, особено што тогаш веќе имала две деца. Си поиграа со нејзиниот живот и јас и сестра ми Маја останавме без мајка – изјави Рада.Рада и по многу години не се помирува со загубата на мајка си.– Не закрепнав од смртта на мајка ми, а веќе настапував по десет дена. Морав да заработам пари за нашите луди обичаи: ќе даваат и други работи. Никој не ме праша дали ми се допаѓа, само ми рекоа: „Оди пеј“. Јас пеeв, а телото ми треперешњ, душата ми се распаѓаше.
Пронајдете не на следниве мрежи:
