Моментот кога неговите родители го оставиле за Џон Ланкастер можеби бил моментот кога му се отворила вистинската среќа.
На почетокот мразел што е различен од другите, но, сега моделот, авторот и инспиративниот говорник научи да го сака она што го прави единствен.
38-годишниот Џон е роден со ретка состојба која влијаела на развојот на неговото лице а неодамна јавно ја откри потресната реалност за луѓето со разлики во лицето.
Џон Ланкастер раскажа како неговите родители – кои се откажале од него при раѓањето – одбиле да го прифатат и по втор пат откако го виделе.
Тој има синдром Трејчер Колинс, генетска состојба што значело дека коските и ткивото на неговото лице растеле со различна брзина.
Џон е роден во октомври 1984 година. Неговите родители го оставиле во болницата кога имал само 36 часа, а новороденчето било префрлено на социјална грижа.
За негова голема среќа бил посвоен од Жан Ланкастер, која го одгледала. Кога растел, Џон го мразел своето лице поради суровиот однос од страна на неговите соученици и врсници.
Но, сега моделот, авторот и инспиративниот говорник научи да го сака она што го прави единствен.
Тој отворено зборуваше за неговите борби и опиша како Жан, која сега има 81 година, го направила личност каква што е денес.
Самохраната мајка со текот на годините посвоила и други деца со пречки во развојот.
„Секогаш ми велеше дека не може да се воздржи, а да не се насмее кога првпат ме виде и почувствува инстант поврзаност кога ме држеше“, изјави за Mail Online Џон од Западен Јоркшир.
На Џон воопшто не му пречело тоа што е посвоен, напротив тој вели дека е благодарен што Жан се грижела за него и го направила она што е денес.
Џон откри дека дури и организирал забава секоја година на 18 мај за да го прослави денот кога бил посвоен.
Кога наполнил 20 години, Џон решил да ги побара своите биолошки родители.
Откако разговарал со агенцијата за посвојување која може да сподели документи со него, тој испратил писмо во кое посочил дека е отворен за средба.
– Две недели подоцна добивме писмо и тие едноставно рекоа: „Во врска со оваа тема, не сакаме никаков контакт и натамошните обиди ќе бидат игнорирани“ писмото со одговор било потпишано од двајцата родители.
– Ме болеше, но се гордеев со тоа што се трудев и со поддршката што ја имав околу мене и начинот на размислување што го имав, продолжив да живеам живот полн со љубов и благодарен бев за животот што ми беше даден.
Суровото одбивање го натера Џон да се бори да ја држи главата високо знаејќи дека се обидел, но рече дека често се чувствува исполнет со „лутина и омраза“ гледајќи во огледало.
Во 2019 година, тој ја основа својата добротворна организација „Love Me Love My Face“. Фондацијата помага да се подигне свеста за синдромот Трејчер Колинс, како и да се едуцираат младите луѓе да живеат со уникатни лица за да ја разбијат стигмата.
