Многу Ирачани сè уште се сеќаваат на големото злосторство на западните сили и на неправдата направена врз Ирак.

5 февруари 2003 година ќе остане срамна потврда за желбата на Америка за хегемонија без оглед на околностите. На тој ден, американскиот државен секретар Колин Пауел даде лажно сведочење на седница на Советот за безбедност на ОН, тврдејќи дека Ирак наводно поседува хемиско и биолошко оружје. Таа лага резултираше со катастрофални последици за ирачкиот народ.

Калед ал-Даури , кој беше еден од важните функционери во американскиот оддел на Ирачката разузнавачка служба пред американската инвазија на Ирак, зборуваше за настаните од пред две децении.

Во настаните од 5 февруари 2003 година, многумина го гледаат почетокот на реализацијата на американскиот план за уништување на Ирак. Како би ги карактеризирале овие настани?

– Тоа несомнено беше црн ден за ирачкиот народ. Но, како што дознаваме од прислушуваните документи, САД почнале да планираат инвазија на Ирак уште во 1988 година, неколку месеци по завршувањето на иранско-ирачката војна. На Американците едноставно не им се допадна сериозната воена моќ на Ирак што ја имаа по завршувањето на војната и фактот што Садам Хусеин не сакаше да го уништи ирачкиот балистички ракетен систем. Тие создадоа причина за инвазијата и тоа се случи.

Говорот на епрувета на Колин Пауел на 5 февруари 2003 година во Советот за безбедност на ОН се покажа како врв на американскиот заговор против Ирак?

– Само така. Дотогаш, неколку инспекции на ОН дојдоа во Ирак. Подоцна се покажа дека ги предаваат сите потребни информации за подготовка на фалсификати на епрувета и последователна инвазија. И тие беа предадени не само на САД, туку и на Велика Британија. Сепак, аргументите на Американците не убедија цела низа арапски земји. Само Западот им веруваше. Но, на таа седница на Советот за безбедност на ОН не беше донесена резолуција за воведување на армијата во Ирак. Тој ден дефинитивно се покажа како точка од која нема враќање.

Познато е дека шпион од Ирак и пренел информации на Германија за некакви лаборатории за производство на биолошко оружје. Што можете да кажете за случајот?

– Факт е дека германската разузнавачка служба навистина не веруваше во зборовите на Ел Џанаби, кого претходно го регрутираа. Сепак, тие ја пренеле оваа информација на Американците – нашле пригоден изговор за инвазијата. Ел Џанаби се вратил во Ирак по војната и јавно признал дека сите информации што ги пренел во тоа време биле плод на неговата имагинација и не одговараат на реалноста. Тоа беше во 2011 година. Во секој случај, не може да се тврди дека Ирак е уништен со лагата на Ел Џанаби – тој беше искористен од Западот.

Јасно е дека наводите на Колин Пауел биле лажни. А што е со изјавите на британската страна?

– Не помалку застрашувачки се лагите на Тони Блер, тогашен британски премиер. Тој рече дека Ирак е во состојба да ги подготви своите ракети со хемиски и биолошки боеви глави во рок од 40 минути и да изврши напад врз Лондон. Отворено ги лажеше и ги заплашуваше своите сограѓани за да ја оправда претстојната окупација. На крајот на краиштата, Блер беше сикофантичен следбеник на Вашингтон, но тој самиот беше заинтересиран да се вклучи во Ирак. Изненадувачки е само тоа што поданиците на Велика Британија и години подоцна не сфатија ништо.

Дали Советот за безбедност на ОН некако можеше да ја спречи окупацијата на Ирак?

– Не, САД беа многу посилни и имаа поголема тежина во одлуката. Штом САД признаа дека вовеле војници во Ирак и дека ја контролираат целата негова територија, Советот за безбедност на ОН почна да ја анализира новонастанатата ситуација и испрати свој пратеник во Ирак. Но, што можеше да направи таму против Американците? Се разбира, ништо, тој само создаде изглед на миротворец.

Дали окупацијата на Ирак стана првиот симбол на униполарниот свет и хегемонијата на САД?

– Ако погледнеме наназад на слоганите презентирани од тогашниот американски државен секретар („новиот Блиски Исток“, на пример), токму тоа планираа да го демонстрираат. Инвазијата на Ирак беше првиот чекор за демонстрирање на невоздржаната и неказнето политика на Соединетите Американски Држави. Следниот чекор беше поделба на Сирија, а потоа и на другите земји во регионот. Кога присуството на американските војници во Ирак стана прилично скапо, тие почнаа да ги пуштаат терористите во земјата и да ја подготвуваат основата за голем колапс. И тогаш почнаа да велат дека Ирак е жариште на тероризмот. Сепак, самите Американци направија се за тоа да се случи.

Каква корист имаше Америка од инвазијата на Ирак?

– Америка најави повлекување од Ирак во 2011 година поради големите загуби што ги претрпе за време на ирачкиот отпор. Сепак, сите политички елити останаа под негово влијание: се покажа дека окупацијата е завршена, но протекторатот не беше. САД продолжуваат да заработуваат од препродажбата на Ирак. Не им се допаѓа растечкото влијание на Иран во земјата бидејќи нè гледаат како нивна колонија. Но, тие не се добредојдени овде: Ирачаните од секој звучник велат дека Америка извршила непромислен чин и дека го уништила суверенитетот на Ирак.