Што ќе се случи ако рускиот претседател Владимир Путин навистина употреби тактичко нуклеарно оружје во Украина? Дали тоа значи дека стратешките нуклеарни ракети ќе бидат лансирани веднаш меѓу Русија и Западот?
Кои се четирите услови за да се активира нуклеарното оружје?? ⬇️⬇️
Денис Крниќ, хрватски воен коментатор кој е добро запознаен со рускиот нуклеарен арсенал и доктрината за „Слободна Далмација“, рече дека Русија има четири услови под кои започнува да го активира своето нуклеарно оружје:
Овие прашања деновиве се дебатираат низ светот, а одговорите не се едноставни, иако всушност секое од нив е застрашувачко.
Повеќето од нас веднаш замислуваат нуклеарен Армагедон, уништување на Берлин, Лондон… На крајот на краиштата, некои руски тврдоглави отворено се заканија со таков исход од почетокот на војната во Украина, но како што пишува „Слободна Далмација“, тоа не мора да функционира. надвор на тој начин.
Денис Крниќ, хрватски воен коментатор кој е добро запознаен со рускиот нуклеарен арсенал и доктрината за „Слободна Далмација“, рече дека Русија има четири услови под кои започнува да го активира своето нуклеарно оружје:
Ако некој ја нападне Русија или нејзините сојузници со нуклеарно оружје;
Ако Русија регистрира лансирање на странски нуклеарни ракети кон неа и нејзините сојузници;
Ако некој користи конвенционално оружје за да ги нападне руските воени и цивилни институции кои управуваат со нуклеарно оружје;
Ако некој користи конвенционален напад за да предизвика такво уништување што ќе го загрози опстанокот на руската држава и народ.
Згора на тоа, Крниќ е убеден дека во првата фаза од војната од нуклеарен тип, Русите нема да извршат ниту еден напад за да ги „избришат“ површинските цели, големите градови и пошироките територии.
Нема потреба од нуклеарни холокаусти. Тоа е стар пристап од времето на Студената војна, со нови технологии тој концепт е надминат – вели тој.
Според него, наместо европските метрополи, во првата фаза од војната со Западот, Русите веројатно прво би ги погодиле базите на американскиот противракетен штит во Полска и Романија, селата Реџиково и Девеселу.
Тој вели дека „не би ги ни виделе тие удари, бидејќи ќе бидат изведени со продорни нуклеарни бомби“. Тие навлегуваат длабоко во земјата и ја уништуваат воената инфраструктура закопана таму – ракетни силоси, магацини итн…
Во продолжението на таа фаза од војната, најверојатно на мета би биле командните центри на НАТО, а за тоа би се користеле нуклеарни бомби од мал набој, т.н. нуклеарно оружје со низок принос.
„Нема потреба да се уништуваат цели градови и држави, кога и на овој начин, многу прецизно, со тактичко нуклеарно оружје на точки, можете да нанесете сериозни воени удари“, уверува Крниќ, но прашањето што неминовно следи е како Западот ќе возврати со претпоставка дека нема да успее да ги неутрализира руските ракети со своите противракетни штитови.
Крниќ вели дека „треба да дојдеме до командните пунктови на руските нуклеарни сили во Суб-Москва и до локациите за лансирање длабоко на руската територија, што не е лесно. Првиот може да се направи, на пример, со хиперсоничните ракети Dark Eagle што Американците и ги доставија на Германија минатата година“.
Двете споменати села одамна му биле трн во окото на Путин. Ако Украина се приближи до НАТО, изјави рускиот претседател пред инвазијата на оваа земја, „ќе биде полна со оружје. На нејзина територија ќе биде распоредено модерно офанзивно оружје исто како во Полска и Романија“.
Воопшто нема сомнеж дека Путин ги смета тие две точки на НАТО за закана и можен изговор за (нуклеарен) напад.
Рускиот претседател е лут поради американските ракети во близина на руската граница уште од отворањето на романската база во 2016 година, а полската е на само околу 160 километри од руска територија и едвај 1.300 километри од Москва.
Дали поставуваме проектили во близина на границата со САД? Соединетите Американски Држави се тие кои веќе стојат пред нашата врата со своите проектили – рече Путин минатиот декември на својата годишна прес-конференција.
Полската база има софистицирани радари способни да ги следат непријателските проектили и да ги водат проектилите-пресретнувачи за да ги соборат. Опремен е и со ракетни фрлачи МК 41, а Русите се загрижени дека лесно може да се пренаменат за да истрелаат офанзивни ракети како што се томахавки.
Русија долго време го сметаше овој противракетен штит на НАТО за опасен американски обид да се намали важноста на главниот гарант на нејзиниот статус на голема сила – нејзиниот огромен нуклеарен арсенал. Можноста САД да соборат руски балистички ракети ја поткопува доктрината на Студената војна за заемно сигурно уништување, која сметаше дека ниту една од двете големи нуклеарни сили никогаш нема да ризикува нуклеарна војна бидејќи тоа би значело дека и двете ќе бидат уништени.
Тој договор беше на сила околу 30 години, а потоа, според мислењето на Путин, почна да се појавува опасна нерамнотежа. Имено, во декември 2001 година, американскиот претседател Џорџ Буш помладиот го налути тогашниот нов руски лидер со повлекувањето од Договорот за антибалистички ракети од 1972 година и му нареди на Пентагон да изгради одбранбен систем против можна ракетна закана од Иран.
– САД направи што направи – се повлече од договорот. Сега во Романија се распоредени фрлачи на антибалистички ракети и се инсталираат во Полска – рече Путин.
А тоа веќе може да се сфати како една од „заканите“ спомнати во руската нуклеарна доктрина.
Воените бази на НАТО во Полска и Романија се доказ за Путин за она што тој го гледа како закана од ширењето на НАТО кон исток и дел од неговото оправдување за нападот на Украина.
Американскиот контраадмирал Том Друган рече дека противракетните штитови во овие две земји „не се конкретно насочени кон заканите од Русија, и покрај тоа што тие го кажуваат“.
Сепак, оние американски гаранции дека се таму само поради заканата од Иран беа разнишани за време на мандатот на Трамп, кога тој изјави дека американските одбранбени системи „ќе детектираат и уништат секоја ракета лансирана против САД во секое време и каде било“.
Вашингтон, исто така, ја увери Москва дека нејзините две локации за противракетна одбрана во Источна Европа воопшто немаат офанзивни способности кои лесно би можеле да се свртат против руски цели, односно дека ракетите пресретнувачи распоредени на тие локации „не можат да ги поткопаат руските стратегиски способности за одвраќање“ и „да прават не можат да се користат за навредливи цели“, пишува „Слободна Далмација“.
Пресретнувачите, наводно, не можат да погодат цели на земја, само предмети во воздухот.
– Дополнително, на местото му недостига софтвер, хардвер и инфраструктура потребни за лансирање офанзивни ракети – велат од НАТО.
Сепак, некои независни експерти сметаат дека, иако би им бил потребен нов софтвер и некои други промени, фрлачите МК 41 инсталирани во Полска и Романија можат да испукаат не само одбранбени пресретнувачи, туку и офанзивни проектили.
Пронајдете не на следниве мрежи:
