После 30 години искуство во работа со деца и семејства, психологот Михаил Лабовски минатата година ја објави книгата „Сакам и разбирам: Како да воспитате среќни деца (без да полудите од анксиозност) [I Love and Understand: How to Raise Happy Kids (Without Going Crazy with Anxiety)].
Со оглед на тоа што тој е на листата на најпознатите психолози денес според магазинот Forbes, не е чудно што книгата, која нуди конкретни насоки за воспитување деца кои ќе пораснат во ментално здрави, независни и среќни возрасни, стана голем хит.
Една од темите на кои се осврна е физичкото казнување на децата. Тој објасни дека некои родители имаат позитивен став кон физичкото казнување бидејќи тие самите биле подложени на овој метод на воспитување во детството и не разбираат колку е „страшна“ оваа техника.
„Ме тепаа и не ми е ништо“
„Не треба секогаш да ги следите родителите или да ги земате за пример. Родител кој тепа дете е психички неурамнотежен, тоа е личност која има проблем со бесот и агресијата. Родителот треба да си го реши проблемот, а не да го пренесува на детето“, вели Лабовски.
Потоа објаснува што се случува во главата на детето ако родителите го тепаат: „Детето така сфаќа дека светот функционира така што посилниот може да го повреди послабиот. Детето мисли дека родителите не го сакаат. Тоа е лошо. Тогаш во што ќе се претвори тоа дете? Како ќе комуницира со други луѓе, со животните? Како ќе ги воспитува своите деца?“
Психологот ги советува родителите секогаш да разговараат со своите деца, детално да објаснат каде и кога грешат. Притоа, критиките не треба да се фокусираат на квалитетите на детето, туку на неговиот чин.
„Направи нешто лошо, не ми се допаѓа тоа однесување“ или „Навистина ми пречи што се однесуваш така“, се примери на реченици на кои родителите можат да се фокусираат.
Нема потреба да викате
Исто така, Лабовски советува да разговарате со детето со нормален тон и да не му викате, а дури и да направило нешто лошо – тонот да биде нежен, но цврст. Казната не мора да биде придружена со викање, гневни гестови и луто лице. Тој нагласи и кои казни се прифатливи според него.
„Мислам дека е сосема прифатливо да му се ускратат на детето играчки, гаџети или други материјални работи или одење на забавен настан. Не е во ред да му се оневозможи време на свеж воздух или да се стави во домашен притвор“, посочи тој.
Во казната мора да учествуваат и двајцата родители
Психологот нагласува дека е потребна солидарност во семејството, односно мајката и таткото да не имаат несогласувања и подеднакво да ги казнуваат сите деца. Во спротивно, едното дете ќе сфати дека може сè, а другото ништо, што ќе доведе до манипулација.
„Родителите често мислат дека детето прави одредени работи намерно или од инает. Вистина е дека во 99 отсто од случаите, децата прават одредени работи ненамерно, односно без лоша намера. Ако казните дете без објаснување, во 90 проценти од случаите нема да се извлече заклучок од тоа“, заклучи тој.
Пронајдете не на следниве мрежи:
