Кога пристигнале новинарите, Мехо, веројатно најстариот жител на Југославија, седнал на клупа пред куќата и почнал да зборува како се сеќава кога во ова село имало само шест куќи, а една во Теслиќ.– Имав повеќе од 30 години кога ме поканија на изградбата на пругата Усора – Прибиниќ. Во 1884 година, на делот од железничката пруга што се движеше кон Теслиќ, на патот се појави воденица и таа мораше да биде урната. Ги замолив да не го прават тоа: „ Па луѓе, нема да ни ја срушите таа куќа, што леб ни значо“, реков. Ќе бидеме гладни. Каде ќе го мелеме житото?! – им изјави тогаш на новинарите.
Tešanj 1978: Najstariji Jugosloven Meho Hadžić ima 130 godina i pije kozje mlijeko umjesto vode https://t.co/vCn0xuvH6u pic.twitter.com/XpfBIIgCjF— Yugopapir (@Yugopapir) October 24, 2017
Мехо Хаџиќ е роден во 1848 година во селото Ораш Плање. Имал пет браќа – Махмут, Мујо, Ахма, Фехра и Реја и една сестра Фатима. Во времето на пишувањето, сите тие беа одамна мртви. Таткото на Мехо се викаше Ариф, а мајката Кура. Веќе ги имаше заборавено. Неговата сопруга Ајка починала 70 години пред да се напише текстот. Таа имаше педесет години. Со неа го доби синот Мухарем. За жал, тој се удавил во реката Усори на 12-годишна возраст.Мехо Хаџиќ бил наемник повеќе од сто години. Работел на фарми, сечел дрва и поголемиот дел од времето го поминувал во чување на кози. Мехо не служел војска. Имаше вродена мана, пократка лева нога. Затоа носеше стап.Никогаш не пушел и никогаш не пиел алкохол. Јадел исклучиво козјо млеко, сирење, кајмак и пиел кисела вода, а кога бил со козите на пасиштата, често го пиел нивното млеко, што му бил рецепт за долговечност.Како што се пишуваше тогаш, тој ги доби и третите заби. Интересно, тогаш сите заби му беа здрави. Можеше да крене дете тешко 30 килограми со заби.Тие се загрижени за неговото здравјеПред 40 години тогаш, како што пишуваше магазинот, тој остана без никој свој. Тој беше примен од Мехмед и Рукија Ќориќ. Му изградија помала куќа и му приклучија струја. Го хранеле, го облекле, му купувале дрва за огрев. Кога паѓаше снег, Мехмед и Рукија стануваа двапати во текот на ноќта и го палеле огнот.– Гледајќи во Мехо, делува весело, како повторно да отиде до зелените ливади и да трча по козите – заклучија тогаш новинарите кои имаа можност да го запознаат овој човек.Според последните извори и текстови објавени за Мехо Хаџиќ, на неговиот споменик пишува „Мехо Хаџиќ 1848-1979“, што значи дека тој починал една година по објавувањето на тогашниот текст и дека доживеал 132 години.Некогаш неговиот лик се наоѓаше и на шишињата на брендот минерална вода од Тешњ.
