Колку и да е некој некатолички празник маскиран во некој општествено-прифатлив оквир, во неговата суштина лежи само едно нешто – вечната борба на злото против доброто, и вечниот конфликт помеѓу небесите и подземјето за земските души.Со текот на годините Католичката црква со Божја волја ги воспоставувала празниците потребни на луѓето за чистење на нивната душа од гревови и приближување до царството небесно. Сепак, има и такви празници кои се конфликтно во очите на црквата, но се прифатени за прославување, и само нивните основачи и измислители знаат што тие всушност значат.
Таков вметнат празник е 1ви Мај. Според 4тата Божја заповед, шест дена во седмицата треба да си ги сработиме сите наши обврски, а седмиот ден да се одмораме и да му го посветиме на Бог. Па така, ако веќе секоја седмица си имаме ден за одмор од работата, тогаш што ќе ни е „празник на трудот“?
На 1ви Мај 1748 година е роден Адам Вајшаупт, основачот на движењето наречено Илуминати. Тој иако бил покрстен и бил свештеник, го признал Луцифер за свој господар и почнал да се бави со ритуална магија. На својот 28ми роденден, во 1776 година тој решил да го основа друштвото на Илуминатите. Друштво чија цел е со една револуција да го сруши светот и моралните вредности какви што ги познаваме, и потоа да создаде нов светски поредок.
Илуминатите на човештвото му ја наметнале да ја празнува Валпугијската ноќ, празник на кој поданиците му с епоклонуваат на Луцифер и го слават неговиот лик и дело. Им била потребна само добра маска на празникот, па го вметнале меѓу луѓето како божемен пранзик на трудот.
Така Илуминатите со сите расположливи средства го поттикнале протестот на работниците на 1ви Мај 1886 во Чикаго, ден откога и се слави празникот на трудот. Така тие издејствувале луѓето во целиот свет овој ден да го прославуваат како празник на трудот, не знаејќи дека всушност го слават Ѓаволот и неговата догма.
Со текот на годините Католичката црква со Божја волја ги воспоставувала празниците потребни на луѓето за чистење на нивната душа од гревови и прибл
