Со причина го згрози светот.Шена Шарма е колумнистка на „Елит Дејли“, а со читателите ги споделила своите размислувања за она што често го нарекуваме „несудена љубов“. Таа смета дека секој има една таква недостижна љубов.
Писмото наменила за поранешното момче, а тоа гласи вака:
„Не сум онаа која ја сакаш сега, туку онаа која подоцна ќе ти треба… Никогаш нема да те заборавам тебе, својата прва љубов. Заедно правевме преклрасни работи, сите можеа да ни завидуваат на среќата. Бевме млади и неподготвени, што подоцна се покажа како наша најголема грешка.
Кога ќе помислам на првата љубов, зборовите кои ми паѓаат на ум се стабилна среќа, емпатија и обврска еден кон друг. Кога сме млади, се чувствуваме непобедливо и мислиме дека се може да се случи. Како да поседуваме моќ да помрднеме се. За жал, вистинскиот живот не функционира така.

Се пронајдовме ден со друг во непријатно време, на непријатно место. Реалноста понекогаш е да го запознаеш оној вистинскиот во погрешно време. Очај е збор кој ни одблизу не ги опишува моите чувства по нашето раскинување, а сфатив дека обвинувањето за твојата незрелост е всушност незрело од мене. Зрелоста доаѓа откако ќе го искусиме светот. Не можам да бидам лута што и двајцата моравме да поминеме низ толку многу работи. Некои љубови можат да бидат осудени пред да почнат.
Не сакаш преголема блискост со некој бидејќи тоа носи премногу работи за кои мораш да мислиш. Подоцна ќе се позанимавам со тоа, си велиш себеси. Еден ден ќе дознаеш дека тие површни работи не можат да те спасат, но љубовта може. Чувствуваш потреба, конечно да се отвориш некому и нема да се плашиш од она што таа гледа во тебе.
Еден ден ќе бидеш подготвен на сите тие работи. Не само што ќе ти бидат потребни, туку и ќе ги сакаш. Но тогаш времето нема да биде на наша страна. Кога ќе дораснеш за тие работи, јас веќе ќе бидам со некој друг. Доколку патиштата ни се сретнат еден ден, ќе ти посакам среќа и со задоволство ќе се присетам на нашата љубов“. Шена Шарма е колумнистка на „Елит Дејли“, а со читателите ги споделила своите размислувања за она што често го нарекуваме „несуде