ПИСМОНА ДИМИТРИЈА МИЛАДИНОВ ДО КУКУШАНИ:СКОКАМ ОД РАДОСТ КОГА ЈА ГЛЕДАМ ВАШАТА ЉУБОВСПРЕМА НАШИОТ МАЈЧИН ЈАЗИК
(24 октомври 1857 год.)“Драги,
Со задоволство го прочитав вашето пријателско писмо, и со голема радост разбрав за Вашите благородни чувства кон Словенството и за образованието на нашиот народ. Добро сте направиле што сте му пишале на Партенија (Зографски, н.б.) за неопходните книги. Скокам од радост кога го гледам Вашиот стремеж и љубов спрема нашиот мајчин јазик, и особено заради тоа што мнозина од младинците и свештениците решиле сесрдно да го учат словенскиот јазик, та по неколку месеци да можат да ја служат и божествената служба на стариот наш прадедовски јазик…О како ми е срам, зашто на грчки Ви ги изнесувам своите словенски чувства и само од неодамна почнав да читам, да пишувам и да разбирам словенски. Но, кој е е виновен за тоа? Фанариотските архиереи коишто насекаде ги изгореле документите на словенските книги… Согласен  сум со вашиот предлог и во  скоро време ќе дојдам.
Д. Миладинов”
Рајко Жинзифов, Димитрија и Константин Миладинови.”Ден” ( Москва),бр, 46.(1862), стр,14-18; Туше Влахов’, В’зраждане в гр. Кукуш,Исторически преглед, ЏВИ6, Софија, 1960, стр.18-50;“Драги,
Со задоволство го прочитав вашето пријателско писмо, и со голема радост разбрав за Вашите благородни чувства кон Словенството