Моите родители сакаат да веруваат дека некој од горе гледа се, и дека доброто со добро се враќа. И за вистинско чудо, секогаш кога им било најтешко, тоа верување им помагало.Моите родители ме воспитаа така, да внимавам никого да не навредам, со никој да не се замерам, да молчам и да трпам. Кога ќе се пожалев за нешто или некого, мајка ми секогаш ми кажуваше да се стрпам и дека тоа ќе помине!
Сестра ми често знаеше да и каже дека и животот ќе помине, но сепак, како и мене, се водеше на ова мајчино начело.
Моите родители сакаат да веруваат дека некој од горе гледа се, и дека доброто со добро се враќа. И за вистинско чудо, секогаш кога им било најтешко, тоа верување им помагало. Можеби затоа што тие никогаш немале големи и невозможни желби.
Единствено имаа зборови на утеха, разбирање, љубов…

Затоа не им кажав, кога пред некој ден забележав грутка на својата дојка. Знаев дека ако им кажам, ќе ги загрижам.
Мајка ми не би можела да ми каже да се стрпам, ќе помине. Нејзината верба би се занишала. Цел живот живее скромно и во молитва, па дали вреди животот да и возврати на така лош начин?
Молчев, отидов на преглед, мочев, чекав резултати… За среќа, се беше добро. Здрава сум… Потоа и се јавив на мајка ми и и ја раскажав целата приказна.
Таа на тоа ми одговори дека Господ се грижи за се добро да заврши.Моите родители ме воспитаа така, да внимавам никого да не навредам, со никој да не се замерам, да молчам и да трпам. Кога ќе се пожалев за нешто ил