Во денешно време, приказните и бајките кои им се сервираат на нашите деца, имаат интересна приказна, но се далеку од оние од “наше време“.
Тогаш приказните беа поедноставни, но многу поучни. Една од нив, сигурно е оваа која ви ја пренесуваме во продолжение.
„Посадил дедото репа. Репата пораснала голема и преголема.
Почнал дедото да ја корнe репата од земја: повлечи, потегни, не може да ја искорнe.
Ја повикал дедото на помош и бабата.
Бабата за дедото, дедото за репата: повлечи, потегни, не можат да ја искорнат.
Ја повикала бабата на помош и внуката.
Внуката за бабата, бабата за дедото, дедото за репата: повлечи, потегни, не можат да ја искорнат.
Внуката го повикала на помош и зајко.
Зајко за внуката, внуката за бабата, бабата за дедото, дедото за репата: повлечи, потегни, не можат да ја искорнат.
Го повикал зајко, на помош и мачорот.
Мачорот за зајко, зајко за внуката, внуката за бабата, бабата за дедото, дедото за репата: повлечи, потегни, не можат да ја искорнат.
Го повикал мачорот на помош и глушецот.
Глушецот за мачорот, мачорот за зајко, зајко за внуката, внуката за бабата, бабата за дедото, дедото за репата: повлечи, потегни, ја искорнале репата“.
Од приказната има повеќе верзии, со различни животни. Но, поуката е една: Заедно, сплотени можеме многу повеќе!
За децата кои растеа со вакви приказни, во време без интернет, се тврди дека имале многу посреќно детство.
