Русија ја започна втората фаза од таканаречениот проект Африка и пронајдена е замена за Евгениј Пригожин кој загина во авионска несреќа.
Москва го зголемува своето присуство во Африка и сака што посилно да се позиционира во Либија и Средоземното Море. Волстрит журнал наведува дека Москва сака да се договори со лидерот на либиските бунтовници, генерал Калифа Хафтар, на кого освен политичка, му дава и финансиска и воена помош (наводно на негова страна се борат до 1.600 платеници Вагнер) во замена за воената употреба на две важни либиски пристаништа на Средоземното Море – Тобрук и Бенгази.
Станува збор за пристаништа со голем капацитет и се оддалечени само околу 650 километри од грчкиот и италијанскиот брег, важни членки на НАТО, а Русите имаат и воена база во сириското пристаниште Тартус.
Интересно е што рускиот претседател Владимир Путин го испрати заменик министерот за одбрана на Русија, генерал Јунус-Бек Јевкуров, поранешен претседател на Руската Република Ингушетија, да ги посети Хафтар и шефот на воената хунта во Буркина Фасо, Ибрахим Траоре.
Многу е симболично што тоа се случи ден пред смртта на Евгениј Пригожин, шефот на Вагнер, а може да се каже дека Путин всушност го назначи Евкуров за нов личен гувернер за Африка.
Евкуров дипломирал на престижната руска (советска) воена академија, исто како Хафтар, а исто така е муслиман, што му дава дополнителна предност во комуникацијата со оние сили во Африка со кои Кремљ сака да воспостави партнерски односи и да го наметне својот „глед на војна”. во Украина.
На Русија и се потребни сојузници во време кога е се поизолирана на меѓународната сцена, а според Волстрит журнал и се потребни средства и за сè помалата каса. Војната и одржувањето на социјалниот мир во самата Русија чини многу.
Американскиот портал наведува дека и покрај добрите односи со Турција, Русија му помага на Хафтар токму во борбата против фракциите поддржани од Анкара.
Така, за време на посетите, Евкуров се согласи на руска помош за Хафтар во резервни делови и поправки, но понуди и ремонт на неговиот застарен авион од советската ера. Имено, источна Либија, подрачјето контролирано од Хафтар, е од витално значење за транзитот на руските авиони кои летаат од Русија или Сирија кон субсахарска Африка. Многу руски и западни аналитичари и дипломати веруваат дека распоредувањето на Вагнер и други платеници во Мали и Централноафриканската Република не би било можно без пристап до аеродромите на Хафтар.
Со оглед на сето она што се случува на глобално ниво во врска со војната во Украина, Русија сака да постигне поголемо влијание во Африка за да се обиде да го измести или ограничи влијанието на Западот, но и да ги придобие африканските земји на своја страна во меѓународните односи и институции.
Енергетскиот и минералниот потенцијал на тие земји е важен и за Русите.
Јевкуров бил испратен во Африка за да ги преземе работите на Пригожинов, но и да подели речиси шест илјади платеници на други групи кои дошле да го заменат распуштениот Вагнер.
Заедно со Јунус-Бек Евкуров беше и Константин Мирзојанц, поранешен командант на една од руските специјални единици, а сега лидер на приватната армија Редут, која по Вагнер треба да стане Вагнер, а за која тврди независниот руски портал gulag.ru дека нејзините „спонзори“ се главните олигарси на Путин и финансиери на Кремљ Генадиј Тимченко и Олег Дерипаска.
Порталот bloknot.ru наведува дека Кина исклучиво води економска експанзија во Африка, без да се меша во политиката, додека Русија, претставена од Пригожин, создаде сосема поинаков модел нудејќи им на африканските елити неограничена моќ заснована на руско оружје во замена за преземање контрола врз природните ресурси на африканските земји.
Азербејџанскиот портал haqqin.az, пак, тврди дека Вагнеритите, од кои има најмалку шест илјади на Блискиот Исток и Африка, сега се собираат во нова воена „агломерација“ под кодното име Руски експедициски корпус, а надзорот над него и врз деловната страна на Вагнер (Пригожин е сопственик или косопственик на рудници за злато и ураниум и наоѓалишта за нафта и гас во африканските земји и во Сирија) го презема генералот Јевкуров.
Затоа, не е на одмет да се напомене дека Евкуров и шефот на хунтата на Буркина Фасо, меѓу другото, според руските медиуми, разговарале за соработка во сферата на нуклеарната енергија.
Волстрит журнал пишува дека наскоро се очекува американска дипломатска и воена мисија да ја посети Либија за да изврши притисок врз Хафтар да ги „откажи“ платениците на Вагнер и да го охрабри да ја обедини својата бунтовничка армија со оние што ги поддржува Западот.
Мајкл Ленгли, шефот на американската команда во Африка и Ричард Норланд, специјалниот претставник на САД за Либија, се очекува да се сретнат одделно со Хафтар и Абдул Хамид Дбеибах, шефот на владата со седиште во Триполи, признаена од поголемиот дел од меѓународната заедница.
Во својата анализа Wall Street Journal смета дека Западот е во дефанзива во Африка, па Камерон Хадсон, член на американскиот тим за Судан, вели дека Русите се сè поагресивни во проширувањето на своето влијание во Африка, а САД само се обидуваат да ги задржат. Аналитичарите, исто така, велат дека рускиот напредок ќе и овозможи на Москва да ги контролира клучните енергетски коридори кои би можеле да послужат како алтернатива за сопственото снабдување на Европа.
Исто така, според порталот, тоа би му овозможило на Кремљ да ја прошири својата глобална конфронтација со Западот. Поради сето ова, НАТО го зајакна своето присуство во Медитеранот.
Сепак, Јевкуров, пишуваат независните руски медиуми, нема намера да застане само во Либија и Буркина Фасо, а наскоро може да се очекува и една од неговите обемни африкански турнеи, која ќе трае речиси еден месец, во која би посетил дури десетина земји. меѓу нив Алжир, каде што имаше многу советски воени советници, а потоа следуваа Ангола, ДР Конго, Етиопија, Судан, Мали, Централноафриканската Република, Нигерија, Мадагаскар и Кенија.
Генералот Јунус Бек Јевкуров ни е познат како командант на специјалната единица која тајно полета на Косово и Метохија и го подготви теренот за пристигнување на руските сили на аеродромот Слатина во Приштина во јуни 1999 година.
Пронајдете не на следниве мрежи:
