Доволно беа солзи, цвеќе и свеќи!Депресивни се, викаат, додека колат низ Европа. Времето им е виновно, тврдат, додека ги силуваат Европјанките. Премалку се интегрирани, констатираат, додека се растрелуваат на јавни места. Повеќе мултикултурност, велат, додека нивните проповедници на улиците повикуваат на обезглавувања на Европејците. Различноста не збогатува, извикуваат, додека ги исмејуват нашите вредности.Црните облаци над Европа не надвиснаa од вчера, тие се надвиснати веќе десетина години, одкога корпоративната и политичката елита ја сковаа заверата во која расата, која достигна најмногу во историјата на човештвото и со своите пронајдоци и откровенија од сиромаштија издигна на стотици милиони луѓе, мора да ја превземе колективна вина и без никаква можност за одбрана да се испостави на варварските култури. Убедувањето и величењето на ставот дека мултикултурноста не зајакнува, а различноста ни овозможува напредок,а пак мирољубивоста развој, како и дека покајувањето за (наводните) гревови од минатото Европјаните ги прави одговорни, не е веќе едноднвена мува(зунзара), туку интелектуален правец. Ова е денешната реалност,реалноста на современиот наметнат хуманизам,како би го прифатиле дивеењето низ стариот континент, дивеењето на начин на кој го беа замислиле странските хорди . Повеќе не се работи за саматаријанството , кое им е прекупотребно на народите заостанати во развој, туку за обратно наметната етика, за злобна завера за бришење на се што народите на Европа го постигнаа низ вековите. Велат дека проблемот бил во радикалниот ислам, проблемот е во Исламската држава, а “вистинскиот” и “мирољубив” ислам нема врска ниту со првиот ниту со вториот. Се доближуваме до точката во која ќе почнат да не убедуваат дека исламот нема врска со ислам. А со што има врска? Со лубеницата? Со коцка мраз? Со верверичките? Исламот не е религија, исламот е идеологија. Опасна и злобна. Кога на ова ќе се додадат и “западните”предатори вратата кон распадот на традиционалната Европа е ширум отворена. Соединети од другата страна на вратата се наоѓат мекотелите, завиени во шарени знамиња, стадото на кастрираните, исплашените автодеструктивци, ретардираните, кои се гушкаат и се држат за раце, кои самите си го одземале правото на Европски живот.“Тоа некогаш беше горда раса на војсководци, занаетџии и истражувачи,” на почетокот на оваа година запиша финскиот интелектуалец Каи Мурос, еден од ретките кој во Скандинавија го сочува здравиот разум и сега предупредува пред претстоечката опасност. Доволно беа солзи, букети со цвеќиња, плишани играчки, рецитирањето поезија и убедувањето дека не се плашиме. Страв ни е. Добро е, што ни е страв. Треба да ги запалиме кладите, треба да ја земеме својата цивилизација назад, треба да ја вратиме својата култура и западната гордост, треба да се спротиставиме на лудилото на мултикултурноста, кое во соседната улица веќе не е егзотика, туку закана, закана дека ќе уништи се, што за нас е свет храм и се кое на светот му го трасираше патот на напредокот и слободата. Половината од гробот веќе си го ископавме, затоа е крајно време, да не нишаниме веќе против себе, туку од и за себе.
Превземено одRevija ReporterSlovenijaДепресивни се, викаат, додека колат низ Европа. Времето им е виновно, тврдат, додека ги силуваат Европјанките. Премалку се интегрирани, констатираа
