Секој барем еднаш му се случило да запре некој на улица, мислејќи дека го познаваа, па наскоро потоа да сфати дека всушност и нема поим која е таа личност.Научниците веруваат дека ја пронашле причината зошто нашиот мозок греши и не убедува дека некого знаеме, иако никогаш претходно не сме го сретнале.
Тие тврдат дека човечкиот мозок се сеќава од меморијата „буди“ лица на луѓето на ист начин како кај стаорци, кога се обидуваат да се пробијат низ лавиринт. Како што глодарите се обидува да се присетат на слики од ѕидовите во лавиринтот, така и нашите мозоци се присетува на лица. Теоретски, ние испраќаме сигнал до нашиот мозок за тој да провери дали тоа е некој што го знаеме од порано или не.
– Барањето патува низ мозокот и се обработува се до конечниот резултат, односно се додека не ви врати одговор, дали го знаете тоа лице или не, велат научниците од Универзитетот Џон Хопкинс.
Сепак, како што објаснуваат тие и на мозокот може да му се случи да направи грешка во обработката на меморијата, и да ви испрати сигнал дека ја познавате личноста иако во реалноста никогаш претходно не сте ја сретнале. Она што е добро е тоа што вашиот мозок води евиденција на грешките и ви помага да не се направи иста грешка два пати. Практично, ако сте се избламирле еднаш и стее му пришле на човек на улица сигурни дека го познавате, тоа нема да ви се слуќи по втор пат бидејќи сигурно ќе сакате да се поштедите од непријатностите.
Исто така, ако ви се случи да сретнете некој кој е многу сличен на вашиот пријател вашиот мозок автоматски новиот лик ќе го оддели од ликот на вашиот пријател, така што никогаш повторно не би ви се случило да ги помешате.Научниците веруваат дека ја пронашле причината зошто нашиот мозок греши и не убедува дека некого знаеме, иако никогаш претходно не сме го сретнале.
