ДВЕ ВОСТАНИЈА. Не вреди да се пишува, анализира, објаснува, бидејќи скоро сѐ е јасно. На 27.04.2017 во Собранието (с у к ц е с и в н о) се случија две востанија, анализира професорот Љубомир Цуцуловски.-Првите востаници, наспроти Уставот (во кој не е предвидено второ давање на мандат), надвор од сите закони, како и надвор од Деловникот за работа на Собранието, претходно прекинатата седница ја продолжија, како и да не била прекината, т.е. ја продолжија без оној кој едиснтвено може да ја продолжи, ниту објаснија врз основа на кој член од Уставот, законите и Деловникот ја презакажуваа/продолжуваат прекината седница. Се избира, наспроти легислативата, претседател на Собранието. На 17 мај, Претседателот на Република Македонија, по втор пат (значи, надвор од Уставот) мандатот го дава на друг човек, кој на 31 мај е избран за премиер. Тој, пак, формира влада. Целиот след на настаните е наспроти предвидената законска процедура. Она што е надвор од законската процедура, тешко би можело да се смета за демократско и легално. Тоа говори и за легалноста на резултатите од првото востание, пишува тој на социјалните мрежи.
Анализира дека непосредно после првото востание, се случува второто востание.
-Во него, востаниците насилно влегуваат во Собранието, заземаат собраниски простории и вршат физички напади. Неколку часа потоа, интервенира полицијата. И, со него, како сѐ да завршува, или барем така се чини – дека сѐ завршува. Ниту едно востание, сеедно од кои причини е мотивирано, не може да има легалитет – бидејќи ниту законите, ниту Уставот предвидуваат востанија – макар што (можеби) имало легитимитет. На 28 ноември 2017 првите востаници одлучуваат дел од вторите востаници (36 на број) да ги притворат. Значи, првите востаници (наречени власт) ги притвараат вторите востаници. На тој начин, Република Македонија сѐ повеќе станува притвореник/затвореник на „своите“ „политичари“, како резултат на нивното непочитување на Уставот и законите, како и на нивните незаситливи амбиции и апетити. Во ваква ситуација, во која скоро сѐ е јасно, нема потреба детално да се пишува, објаснува или анализира. Единствено останува оние кои ја водат политиката (ако такво нешто постои во Р.М.), сеедно дали се на власт или во опозиција, да најдат решенија, кои би биле во рамките на Уставот и з а к о н и т е, неиспуштајќи ги од вид како второто, така и првото востание, кое временски му претходеше на второто. Во спротивно, сѐ ќе заврши во хаос, од кој тешко ќе се најде нормален, легален излез. Мора веќе еднаш работите да се вратат во македонските институции, без странски интервенции и институции. Емоциите, барем за момент, нека се остават на страна, стои во неговата објава.
-Првите востаници, наспроти Уставот (во кој не е предвидено второ давање на мандат), надвор од сите закони, како и надвор од Деловникот за работа н
