Според новата теорија, посебниот тип на камења, кои потекнуваат од околу 250 километри одалечeниот каменолом, беа избрани бидејќи тие ѕвонат кога се удира по нив. Британските научници велат дека конечно успеале да најдат одговор на вековната мистерија – зошто древните градители на Стоунхенџ ќе донеле сините камења од оддалечениот Велс, кога пред носот имале голем број на различни карпи?
Според новата теорија, специјалниот тип на камења со потекло од 250-ина километри одалечениот каменолом, биле избрани, бидејќи тие ѕвони кога се удира по нив.
Идејата дека Стоунхенџ има невообичаени акустични својства не е нова. Стивен Валер, американски експерт за археаккустика, науката за важноста на звукот во различни цивилизации, во 2012 година ја претстави теоријата дека за посебниот нацрт на древното британско светилиште ги инспирирала музиката, или феноменот познат како мешање на звучните бранови.
Тој самиот демонстрира дека две флејти, кога се свират во поле, создаваат звучна илузија која во просторот формира примери кои наликуваат на позицијата на столбовите на Стоунхенџ.
Истражувачкиот тим од Универзитетот Ројал на уметностите (Кралскиот колеџ за уметност) во Лондон се обиде да сними како луѓето од каменото доба го слушале и гледале Стоунхенџ. Тие биле во рудникот од кој се одвлечкани камењата за да ги испитаат акустичните својства на карпите. Удирајќи по нив со камени чекани создале звуци кои обично ги создаваат ѕвоната или гонговите.
Тим Дравил, професор по археологија на Универзитетот во Брнмауту, кој има работено на бројни ископувања на Стоунхенџ, верува дека луѓето од камено доба камењата ги доживувале многу поинаку од нас денес.
Британските научници велат дека конечно успеале да најдат одговор на вековната мистерија – зошто древните градители на Стоунхенџ ќе донеле сините к
