Големи пари во играта
Првенствено, шеќерната индустрија имаше мотивација и намера. Според документ од 1954 година, претседателот на СРФ одржал говор во кој опишал „голема деловна можност“.
Доколку Американците би можеле да бидат убедени да јадат диета со пониска масленост за здравје, тие масти би морале да се заменат со нешто друго. Потрошувачката на шеќер во САД по глава на жител може да се зголеми за една третина.
Но, во 60-тите, СРФ стана свесен за „тековните извештаи дека шеќерот е помалку посакуван диететски извор на калории од другите јаглехидрати“, како што напиша во еден труд Џон Хиксон, потпретседател на SRF и директор за истражување.
Тој препорача индустријата да ги финансира сопствените студии – „Тогаш можеме да ги објавиме податоците и да ги побиеме таквите тврдења“.
Следната година, откако беа објавени неколку научни написи кои сугерираа врска помеѓу сахарозата и коронарната срцева болест, SRF одобри проект за преглед на литература. Таа студија тогаш ги чинела околу 50 илјади долари, а еден од истражувачите бил претседател на Одделот за јавно здравје од Харвард – и ад хок член на одборот на СРФ.
Различен стандард за различни студии
Проектот траеше подолго од очекуваното бидејќи сè повеќе студии сугерираа дека шеќерот може да биде поврзан со срцеви заболувања. Сепак, конечно беше објавен во 1967 година.
Хиксон сигурно бил задоволен од резултатот: „Дозволете ми да ве уверам дека тоа е она што го имавме на ум и со нетрпение очекуваме да ја видиме студијата во печатена форма“, рече тој на еден од научниците.
Прегледот го минимизираше истражувањето кое сугерираше дека шеќерот може да игра улога во коронарната срцева болест. Во некои случаи, научниците ја наведоа неспособноста на истражувачите или погрешната методологија.
Секогаш е соодветно да се доведе во прашање валидноста на поединечните студии. Но, авторите примениле поинаков стандард на различни студии, гледајќи критички на истражувањата што ги подразбираат опасностите од шеќерот – рече Кернс.
Епидемиолошките студии за консумирање шеќер кои ги разгледуваат моделите на здравје и болести во реалниот свет – се отфрлени како премногу можни фактори кои се вклучени и наводно премногу различни од „реалниот живот“.
На пример, една студија која открила здравствена корист кога луѓето јаделе помалку шеќер и повеќе зеленчук, била отфрлена бидејќи таа промена во исхраната не била изводлива. Друга студија, во која на стаорците им била дадена диета со малку маснотии и многу шеќер, била отфрлена бидејќи „таквите диети ретко ги консумираат луѓето“.
Истражувачите од Харвард потоа се свртеа кон истражување кое ги испитуваше ризиците од маснотиите – кои ги вклучија истите видови на епидемиолошки студии што ги отфрлија кога станува збор за шеќерот.
Цитирајќи „неколку карактеристики на студијата и без квантитативни резултати“, како што кажаа Кернс, Гланц и Шмит, тие заклучија дека намалувањето на маснотиите е несомнено најдобрата диетална интервенција за спречување на коронарна срцева болест.
Шеќерно лоби: „Стандардите за транспарентност не беа норма“
Здружението за шеќер, здружение кое произлезе од СРФ, рече дека е тешко да се коментираат минатите изјави.
Признаваме дека Фондацијата за истражување на шеќер требаше да постигне поголема транспарентност во сите нејзини истражувачки активности, но кога беа објавени предметните студии, обелоденувањата за финансирање и стандардите за транспарентност не беа предмет на нормите што ги имаме денес – наведоа тие.
Тие веруваат дека е штетно да се означат истражувањата финансирани од индустријата како „дефицитарни“, бидејќи таквото истражување некогаш било „информативно во решавањето на клучните прашања“.
Документите за кои станува збор се стари пет децении, но поголемото прашање во моментов е дали е вистина дека прехранбените компании намерно имале намера да манипулираат со истражувањето во нивна корист?
Нема сомнение дека оваа практика продолжува и денес, на пример во 2015 година, Њујорк Тајмс доби документи кои откриваат како Кока-Кола спонзорирала студии за минимизирање на ефектите на зашеќерените пијалоци врз дебелината.
Во иднина, комисиите за насоки треба да размислат да им дадат помала тежина на студиите финансирани од прехранбената индустрија, истакнуваат авторите.
Пронајдете не на следниве мрежи:
