Имајќи го ова на ум, неколку западноевропски демократии се собраа за да спроведат различни проекти за поголема воена соработка и колективна одбрана, вклучително и создавање на Западна Унија во 1948 година, подоцна да стане Западноевропска Унија во 1954 година. На крајот, беше утврдено дека само вистински трансатлантски договор за безбедност може да ја одврати советската агресија, а истовремено да го спречи заживувањето на европскиот милитаризам и да ги постави основите за политичка интеграција.
Според тоа, по многу дискусии и дебати, Северноатлантскиот договор беше потпишан на 4 април 1949 година. Во познатиот член 5 на Договорот, новите сојузници се согласија „вооружен напад против еден или повеќе од нив… ќе се смета за напад против сите нив и дека по таков напад, секој сојузник ќе преземе „таква акција каква што смета дека е потребна, вклучително и употреба на вооружена сила“ како одговор. Значајно, членовите 2 и 3 од Договорот имаа важни цели кои не се веднаш поврзани со заканата од напад. Членот 3 ја постави основата за соработка во воената подготвеност меѓу сојузниците, а членот 2 им овозможи одредена слобода да се вклучат во невоена соработка.
Додека потпишувањето на Северноатлантскиот договор ги создаде сојузниците, тој не создаде воена структура што може ефективно да ги координира нивните акции. Ова се промени кога зголемените грижи за советските намери кулминираа со советската детонација на атомска бомба во 1949 година и со избувнувањето на Корејската војна во 1950 година. Ефектот врз Алијансата беше драматичен. НАТО наскоро доби консолидирана командна структура со воен штаб со седиште во париското предградие Рокенкур, во близина на Версај. Ова беше Врховниот штаб на сојузничките сили во Европа, или SHAPE, со американскиот генерал Двајт Д. Ајзенхауер како прв Врховен командант на сојузничките сили во Европа, или SACEUR. Набргу потоа, сојузниците основаа постојан цивилен секретаријат во Париз и го именуваа првиот генерален секретар на НАТО, лорд Исмеј од Обединетото Кралство. (продолжува)
Пронајдете не на следниве мрежи:
