Поминаа два и пол месеци од трагедијата во Нови Сад, а мајката на 27-годишниот Стефан Хрка, кој загина при падот на настрешницата, го повторува истото прашање – кој е одговорен? Дијана Хрка во интервју за Н1 изјави дека и по покренувањето на обвинението ѝ се чини дека некој се заштитува себеси. Таа зборуваше и за студентските протести.

Веста за падот на настрешницата на железничката станица во Нови Сад ја фатила дома, а како што вели, првично мислела дека не е ништо преопасно и дека се работи за обична настрешница на станицата.

„Стигнавме таму. Му кажав на инспекторот дека сакам да го видам. Се качив горе, ме праша ‘спремна ли си’, му реков – да. Беше страшно, да си го гледам детето така, но да не го видев немаше да издржам“, вели Дијана.

Коментирајќи дека државните функционери првично изјавиле дека настрешницата не е реконструирана, а потоа се дознало дека е, таа вели дека вината е на сите.

„Зошто секој не си ја врши работата одговорно? Зошто нечија тетка, баба, тетка, вујко, без разлика на семејната линија секогаш мора да се влече? Зошто такви луѓе се на позиции? Зошто некој се штити себеси? Не е јасно дека едни се штитат, други се обвинуваат. Сите се виновни. За мене сите се криви. Сите го ставија својот потпис. Ако видите дека има неправилност, дајте отказ, откажете ја работата. Има решение за тоа. Нè убива државата, нè убива нашиот систем. Нека каже некој „јас сум крив“. Не секогаш сите се виновни, па таа настрешница не се изгради сама од себе“, вели Дијана Хрка.

Она што ја тера да продолжи, вели таа, е да открие кој го убил нејзиното дете.

„Никогаш нема да бидам мирна. Никогаш нема да го имам тој мир во моето срце, половина од срцето веќе го немам. Јас не живеам за да живеам, живеам за да преживеам. Го имам тоа другото дете за кое треба да размислувам, но на некој начин, би рекол, би била посмирена да знам. Кој ги убива нашите деца? Кој стои зад сето ова? Зошто еднаш да не се застане на патот на тој криминал? Тоа е кривично дело, тоа е еден вид криминал. Корупцијата и криминалот за мене се едно исто, едното без другото не може“, вели мајката на Стефан Хрка.

Прашува и зошто никој не реагирал на предупредувањата.

„Зошто градат мостови, градат патишта, градат се… Дали утре треба да излеземе некаде, да застанеме и да размислиме дали нешто ќе ни се урне под нозете, дали ќе потонеме или нешто ќе ни падне на глава, не знам. Страшно. Не знам што да кажам на тоа“, вели таа.

Кога станува збор за протестот во Славија каде повеќе од 100.000 луѓе 15 минути молчеа за загинатите при падот на настрешницата, дека од една страна беше тажно, а од друга страна беше прекрасно.

„Ќе разберете што мислам. Но, кога гледате како толку многу луѓе се обединуваат, не можете да останете рамнодушни и не можете да кажете дека сите сакаат зло. Тие не сакаат зло. Никој не излезе таму, не се тепаше, не вандализираше, не направи ништо. Луѓето излегоа, сите стоеја во место. Замислете како се чувствувавме кога ги погледнавме сите тие луѓе“, рече таа.

Говорејќи за протестите, вели дека студентите треба да се одвојат од опозицијата. „Студентите бараат правда за жртвите, но и правда за себе“, вели таа, додавајќи дека има и деца од градежни и други факултети кои знаат што треба да постои во документацијата.