– Зошто ми се мешаш у коцки!? – просскав како црна мамба.
– Не те познавам! Ништо не сум ти направила! Си ме помешала со некоја друга! – се обидуваше да дојде на себе и да се одбрани.
– Не јади гомна, да не те пратам по канализација, гомно едно!
– Пушти ме, ма! Првпат те гледам у живот! Жими мајка!
– Не се дери ќе те удавам! – ја пукнав по глава со другата рака, а звукот од ударот одма ги потврди моите претпоставки дека отсуствува вообичаената содржина во черепот – Не се дери!
– Како да не се дерам кога ме боли! – разумно заклучи над своите можности.
– Ќе те боли појше ако се дереш! Речи не се дерам више! Речи!
– Добро, еве, не се дерам више!
– Се дереш! Шепкај!
– Еве, не се дерам! – прошепоти.
– Кажи ми сега… Ти имаш работа?
– Не сфаќам!
– Дали работиш негде?
– Работам у банка!
– Ааа, у банка работиш! Е па, јас не работам у банка! Не работам никаде! Ти кажуе нешто тоа! Знаеш од што живеам, бејбе! Од курвање! Се курвам со такви како гркон што се триеше од него! Ти кажуе нешто тоа?
– Чекај малку, погрешно си сфатила
– Знам дека го ебеш, бејбе! Не сум глупа! Знам и во која банка работиш! И каде живееш! И какви гаќи носиш у моментов! Не ме изазивај да не ти ебам се живо и мртво! – малку ја подигнав за коса и во бесот ја плеснав уште еднаш одозгора.
– Немој! Те молам! Грешка си! Не ме тепај!
– Сакаш да кажеш дека не го ебеш!?
– Не го ебам!
– Сигурно не го ебеш! – пак ја опнав одозгора во тилот, ама сега, онака, кечерски, со лакт.
– Добро го ебам, само не тепај!
ПРОДОЛЖУВА НА НАРЕДНАТА СТРАНА:
Пронајдете не на следниве мрежи:
